அகிலத்திரட்டு அம்மானை

அகிலத்திரட்டு அம்மானை பகுதி-16 மாதுநல்லா ளேழ்வரையும் மணமுகித்து மாயவரும் தீதகலும் நற்பதியில் சிறந்தங்கினிதிருந்தார் கன்னிமா ரேழ்வரையும் கைப்படித்தோம் நாமுமினி பொன்னம் பதியில் புகழ்ந்ததிரு நாள்நடத்தி நித்தந் திருநாள் நிதம்நடந்த வேணுமென்று சித்தமதில் நாரணரும் சிந்தித்தா ரம்மானை எத்திசையு முள்ள ஏற்றபுகழ் சான்றோரும் முத்தி யடைந்தோம் மோட்சமது பெற்றோமென நம்முடைய தாயார் நல்லதெய்வக் கன்னியரைச் செம்மைத் திருமால் திருமணங்கள் செய்ததினால் குற்றமில்லை நம்முடைய குலத்துக் கினியெனவே சித்தமதில் நாரணனார் செயல்நமக் குண்டெனவே வந்துமிக எல்லோரும் வாழ்த்தி மிகப்பணிந்து சிந்துபுகழ் தெய்வ மடவா ரையுந்தொழுது நல்லபண்ட மானதுவும் நாடும்நிதி யானதுவும் வல்லகுலச் சான்றோர் மாதா பிதாவதுக்கும் கொடுத்தாரே நல்லக் குவலயத்தில் மக்களெல்லாம் விடுத்ததெல்லாம் வேண்டி மிகவேற்றார் மாயவரும் பலன்பெற்றோ மென்றுப் பாலதியச் சான்றோர்கள் குலமெல்லாம் வந்து கூடினார் மாயனிடம் 20 அய்யா திருநாள் இகனை நடத்துதல் அப்போது நாதன் ஆனந்த மேபுரிந்து இப்போ திருநாள் இகனைநடத்த வென்று நாளான நாளிதுதான் நாதன் பிறந்தநாள் தாழாத ஞாயிறுவே சுவாமி பிறந்ததினால் இந்நாள் முதல்திருநாள் இன்ப முடனடத்திப் பொன்னான நாரணரும் பூரித்தா ரம்மானை ஞாயிறாழ்ச்சைத் திருநாள் நாம்பார்க்கப் போவோமெனத் தேச மதிலுள்ளத் தெய்வகுலச் சான்றோர்கள் பாலுக்கு நெல்லும் பண்பாய்ச் சிறுமணியும் மாலுக்கு நல்ல மகிழ்ந்துபிச்சி மாலைகளும் கொழுந்துபன்னீர் சந்தமமும் குலுங்கா விடலைகளும் தென்னங்காய் மாம்பழமும் திகட்டாப் பலாக்கனியும் வாழைக் கனியிலையும் வகிர்ந்தகமு கின்குலையும் நாளைத் திருநாள் நமக்குமுந்திப் போவோமென இத்தனையுங் கொண்டு இசைந்ததிரு நாள்வகைக்குப் பத்துமூ ணேழு பணமு மிகஎடுத்துக் காதுக்கு நல்ல கனத்த நகைகளிட்டு மாதுக் கியல்வாய் வளர்கோர் வையுமணிந்து பெட்டிச் சீலையுடுத்துப் பெரியநாமப் பொட்டுமிட்டுக் கட்டன்ன மும்பொதிந்து கண்ணர்திரு நாட்கெனவே 40 மக்கள் மணவாளன் மனைவி கிளைகளுடன் சிக்கெனவே நாதன் திருநாட்கும் போவோமென வருவார் கிழமை மாதந் தவறாமல் திருமால் அகமகிழ்ந்து திருநாள் முறைநடத்தக் கொட்டகை யிட்டுக் குவிந்தமணி மேடையிட்டுப் பட்டால் மேற்கட்டி பழங்கனிகள் தாந்தூக்கிப் பிச்சிமா லைதூக்கிப் பெருவாடை தான்தொளித்து மிச்சம்பழந் தூக்கி மிகுவாடை தான்தொளித்து சந்தனங் கஸ்தூரி சவ்வாது புனுகுடனே சிந்தரெவ ரும்போற்றத் தேன்கனிகள் மாங்கனிகள் வெற்றிலை பாக்கு மிகுவாய்ப் பழங்களுடன் தத்திதத்தி யாகச் சதாகோடி யாய்க்குவித்துப் பாலாயி தங்கள்வைத்துப் பாவித்து நற்பதிக்குள் மாலா யிருந்து மகிழ அலங்கரிப்பார் தெருவிற் காளாஞ்சித் தீவட்டி யும்பிடித்து மருவினிய மாதர் மகாகுரவை மலமலென டம்மானை நகாசுரம் நல்லவா ணவெடிகள் மும்மான முளக்கம் போலே மிகமுழங்க கன்னிமார்க் கெல்லாம் காவிப்பட் டாடைகொண்டு பின்னு மடவார்க்குப் பெரியருத்தி ராட்சமிட்டு 60 நாமப் பொட்டிட்டு நல்லஎத் தாப்புமிட்டு மாமடவா ரெல்லாம் மகிழ்ந்து தெருவில்வர எந்தன் பிரானும் எடுத்தா ரொருசொரூபம் கந்தைக்கா விபூண்டு கழுத்தில்தா வடம்பூண்டு கையதி லேமாத்திரைக்கோல் கமூக்கூட்டி லேபிரம்பும் மெய்யதிலே வெண்பதமும் மினுக்க முடனணிந்து உச்சிக்கொண்டை கோர்த்து உயர்ந்தசுரைக் கூடுமிட்டு மெச்சுந் துளசி மிகுமாலை யுமணிந்து பிச்சிமாலை யணிந்து பெண்கள்மிகச் சூழ்ந்துவரச் சச்சிசச்சி யாகச் சனங்கள்சான் றோர்கள்வரக் கைக்குள்நின்ற சீசர் காவிவஸ்தி ரமணிந்து மெய்க்குருவைப் போற்றி மேலில்ருத்தி ராட்சமிட்டுக் கையதிலே மாத்திரரைக்கோல் கனத்தசுரைக் கூடுமிட்டு மெய்யதியப் பொக்கணமும் மேலதிய நாமமிட்டு அய்யா குருவேயென்று அவர்கள் மிகப் போற்றிவரத் துய்ய துவையல் துவைத்தபண் டாரமெல்லாம் காவிருத்தி ராட்சம் கனத்தசெம்புக் கடுக்கனிட்டு நாவிற் சிவாவெனவே நாட்டமிக வாய்வரவே ஆரா தனையாய் அருள்கொண்டப் பெண்ணாணும் நாரா யணர்பேரில் நற்கீதம் பாடிவரத் 80 தங்கரத்தினத் தொட்டில் சுவாமி மிகஇருந்து பெண்கள் மிகநன்றாய்ப் பெருகக் குரவையிட சங்கு தொனிக்கச் சகலோர் மிகப்போற்ற சிங்கமுக லெட்சுமியும் திருமுகத்தில் நின்றிலங்க சான்றோர்கள் தொட்டில் தண்டாய முஞ்சுமந்து ஆன்றோர் பதியை அலங்கிருத மாகிவரக் கன்னிமார் நாதன் கைக்குளொழுங் காய்வரவே மின்னும் பதித்தெருவும் மிக்கஇந் தப்பவிசாய் உலாவி வரவே உற்றதெய்வ வானோர்கள் குலாவி மகிழ்ந்து கிருபையுள்ள நாரணர்க்கு பூமாரி பொன்மாரி பெரிய சலமாரி நாமாரி வானோர் நாடி மிகத்தொளிக்க எல்லோரும் பார்த்து இத்திருநாள் நல்லதென்று அல்லோரு மெச்சி அகமகிழ்ந்தா ரம்மானை நல்ல திருநாள் ஞாயிறாழ்ச்சை முழுதும் செல்ல மறுநாள் திங்க ளுதித்தவுடன் காட்சி நடத்திக் கரிய திருமாலும் நாச்சிமார் கூட நாதன் பதிபுகுந்தார் நாதன் பதிபுகுந்து நருட்கு விடைகொடுத்து மாதரோடு நாரணரும் மகிழ்ந்திருந்தா ரம்மானை 100 இப்படியே திருநாள் இகனை மிகநடத்தி நற்புடனே நாதன் நாயகிமார் தம்மோடு கூடி யிருந்து குலாவி யிருக்கையிலே வேடிக்கை யாக விதியின் படியாலே நல்லபுகழ் சீதா லட்சுமிக்கு நாரணரும் செல்லப்பட் டானதுவும் சிவந்ததங்கக் காறையதும் இட்டுக் கலியாணம் இலட்சுமியைச் செய்யவென்று மட்டநிக ரில்லா மாயன் மனதிலுற்றார் தங்கத்தால் காறை தானதியப் பட்டதுவும் அங்கே மிகவருத்தி ஆயிழைக்குத் தான்கொடுத்துத் திருநா ளிகனைத் திடிமன் முழக்கமொடு பெருமாளும் லட்சுமியைப் பேறாய் மணமுகித்துத் தெருவலங்கள் சுற்றிச் சிறந்த பதிபுகுந்து மருவினிய நாதன் மாதரோடு வீற்றிருந்தார் நல்லரிய நாதன் நன்றா யிருக்கையிலே வல்ல திருதெய்வ மடவார்க ளேதுரைப்பார் ஐயாவே யெங்களையும் ஆண்டத் திருமாலே வைய மளந்த மாயத் திருமாலே எங்களைநீ ரிப்போ இவ்வுலகந் தானறிய மங்களமும் செய்தீரே மக்களையுந் தாருமென்றார் 120 அப்போது மாயன் அவர்களோ டேபுகல்வார் இப்போது மாதர்களே என்னோடு கேட்டதற்கு நல்லத் திவசம் நமக்குவரு மந்நாளில் வல்ல வகையாலும் மக்களையுந் தாறோமென்றார் அதுவரையும் நீங்கள் அதட்டாம லெயிருங்கோ இதுவரைக்க நல்ல ஏந்திழைமா ரெல்லோரும் சந்தோச மாக சுவாமி தனக்கவர்கள் வந்தே நிதமும் வாய்த்ததொண்டு செய்துமிக வாய்த்தபுகழ் லட்சுமியும் மாதுமட வாரேழும் ஏற்ற தொண்டுசெய்து எப்போதும் வீற்றிருந்தார் நாரணருந் தேவியரை நாடி யகமகிழ்ந்து காரணரு மெச்சிக் களிகூர்ந் தினிதிருந்தார் நன்றாக இப்படியே நாச்சிமா ரோடிருக்க எண்டிசையி லுள்ள ஏற்றபுகழ்ச் சான்றோர்கள் வந்து அவர்பதத்தை வாழ்த்தி மிகப்போற்றி சந்துஷ்டி யாகத் தாழ்ந்துநமஸ் காரமிட்டு மனதில் நினைத்ததெல்லாம் மாயவரோ டேவுரைத்துத் தன்துள் விடைவேண்டி சங்கடங்கள் தீர்ந்திருந்தார் தெய்வமு மவராய்த் திருவுள முமவராய் வைய மகிழ மனுப்போலு மிருந்தார் 140 வத்துவகையும் மாடாடு சொத்துக்களும் ஒத்து மிகவாழ்ந்து உடைய பரனிருந்தார் அம்மை மார்களுக்கு மதலை ஈதல் இப்படியே ஒத்து இவரிருக்கும் நாளையிலே நற்புடைய தெய்வ நாயகிமார் கேட்டபடி மதலை கொடுக்க மனதிலுற் றெம்பெருமாள் குதலை யினத்தைக் கூறி மிகவுரைத்தார் ஏழினமு மாதருக்கு இனமிட்டே தான்கொடுத்து நாளுவந் தபோதே நாரணருங் கொண்டாடி வாய்த்த திருநாள் மகிழ்ச்சையுட னடக்க ஏற்றகுலச் சான்றோர் எல்லோரும் வந்துநிற்க பிள்ளை தனையெடுத்துப் பெண்ணார்க ளேழ்பேர்க்கும் வள்ளலந்த மாலும் மனதுற்றி ருக்கையிலே கண்ணான தெய்வக் காரிகைமா ரெல்லோரும் விண்ணாண மாக வீரநா ராயணரை கண்ணரே கரிய மாலே காரணக் குருவே அய்யா இண்ணெங்கள் மதலை யேழும் எடுத்துநீ ரினம தாக விண்ணெங்கு மகிழத் தந்து வெற்றியா யாண்டு கொள்ளும் மண்ணெங்கு மளந்த மாலே மகாபரக் குருவே யென்றார் நாதக் குருவே நாடுமெங்கள் மன்னவரே மாதவரே யின்று வந்தநாள் நன்றெனவே 160 இப்போ மதலை எடுத்து மிகத்தாரும் செப்போடு வொத்த திருமாலே யென்றுரைத்தார் நல்லதுதான் பெண்ணே நாட்டு நருளறிய முல்லை வனத்தில் முன்னேநீர் பெற்றுவைத்த மதலைக ளேழும் வளர்த்து இத்தனைநாளும் குதலைப் பிராயமதாய்க் கொண்டுதிரிந் தேவளர்த்தேன் பாலமு தூட்டாமல் பருவனத்தில் நீங்கள்விட்டுக் கோல வனத்தூடே குதித்தோடி மீண்டுவந்தீர் என்னென்ன பாடு யானிந்தப் பிள்ளையினால் பொன்னனயக் கன்னியரே புகலவுந்தான் கூடிடுமோ தெய்வேந் திரன்பசுவைத் திரையாகக் கொண்டுவந்து மொய்வனத்தில் பாலுகொண்டு மிகக்கறந்து மக்களுக்கு ஊட்டி வளர்த்தேன் உம்பர்கோ னுமறிந்து மாட்டிடவே யென்னை மாபடைக ளோடுவந்தான் தப்பி யவன்றனக்குத் தான்வளர்த்தேன் பிள்ளைகளை ஒப்பரியப் பாலமிர்தம் ஒருநா ளொழியாமல் மைப்பெரிய தாலம் வகுத்து மிகவளர்த்தேன் மக்களுக்காய்ப் பாடுபட்டு வைகைமண் ணுஞ்சுமந்து சொக்கரெனுஞ் சமைந்தேன் சொந்தமக்கள் வாழவென்று பின்னுமிப் பிள்ளைகள்தான் பெரும்புவியை யாளவைக்கத் 180 துன்னுகெட்ட கலியில் தோன்றிக் குதித்துவந்தேன் வந்தான்சா ணான்குலத்தில் மாயனென்று மாநீசன் பின்தாக்கிக் கையைப் பிடித்து மிகஇறுக்கிச் சாட்டைகொண் டேயடித்துத் தடியிரும்பி லிட்டுவைத்துக் கோட்டி மிகச்செய்து கூறி மிகஅடித்து அரங்கு மணிமேடை யானதிலே யென்னைவைத்துப் பரங்குவிய நித்தம் பாதம் பணிவேனென்றான் சாணா ரிடத்தில் தான்போகா தபடிக்குக் கோணாம லெங்களுடன் கூடியிரு என்றுடித்தான் பெற்றபிள்ளை யெல்லாம் பெருகலைந்து போவாரென இற்ற விலங்கில் இருந்தேன் மிகக்கவிழ்ந்து சாலமுட னீசன் தான்படுத்தும் பாட்டையெல்லாம் பாலருக்காய் வேண்டிப் பாரறியப் பட்டேனான் பெற்றது போதுமென்று பெண்ணேநீ ரேழ்பேரும் மெத்த தெளிந்து மேவிவந்தீ ரிப்போது என்றுரைக்க மாலும் ஏந்திழைமா ரேழ்பேரும் மன்று ள்ளோர்களறிய மாத ருரைக்கலுற்றார் பிள்ளைகள்தான் நன்றாய்ப் பெருகி மிகவாழ வள்ளலெங்கள் மாலே மாறாத் தவசிருந்த காரணத்தைச் சொன்னால் கணக்கி லடங்கிடுமோ 200 பூரணத்தின் ஞானப் பெரிய திருமாலே ஆரு மொருதர் ஆராட்டங் காணாத மேரு நிறைவனத்தில் மெல்லிய ரேழ்பேரும் ஒருவர்முக மொருவருக்கு ஒருரூபங் காணாமல் கரிய அவரவர்கள் காடு வடவுகளில் உடுகலைகள் கொய்து உற்றமுடி தான்விரித்துக் கடுகெனவே வூசிதனில் கைவிரலைத் தானூன்றி ஆசை யுறவற்று அக்கபக்கத் தாசையற்று மாசைக் கருவறுத்து மயக்கவெறி தானறுத்து பாச மறுத்துப் பக்கத் துணைமறந்து வாச மணமும் வாக்குப்பேச் சுமறந்து காடு நினைவறுத்துக் கனாப்பயங்கள் தானறுத்து வீடு நினைவறுத்து வெளிவீடு தான்திறந்து மலசலங்க ளற்று வாயுவுடப் போக்குமற்றுக் குலதலமு மற்றுக் கூறுகின்ற பேச்சுமற்றுப் பேச்சற்று மூச்சற்றுப் பெருவனத்தி லும்மருளால் ஏச்சதூச்ச மற்று ஈராறு காலம்வரை நிற்க வுடம்பை நெடும்புற்று தான்மூடிப் பக்க மால்முளைத்து புறாவினங்கள் தான்கூடி முட்டையிட்டுக் குஞ்சு மூன்றுநே ரம்பொரித்து 220 வட்டணியாய்க் காடு வளைந்தெங் களைச்சூழ்ந்து கடுவாய் புலிகரடி கனத்தகுட்டி களீன்று கடுகிமிகப் புற்றுக் கரையில் மிகவாழும் ஆனையது குட்டி அதுபயின் றெங்களுடத் தானநிறை புற்றருகில் தன்னால் மிகவாழும் பிள்ளையால் நாங்கள் பெருகத் தவசிருந்த உள்ளமைக ளெல்லாம் உரைக்க எளிதாமோ நாணமற்று ஊணுமற்று நாலுமூணு ஆண்டுவரை தாணருட தஞ்சமெனத் தவசு மிகப்புரிந்து பிள்ளைக ளாசையினால் பேருல கில்வந்தோம் வள்ளலெங்கள் மக்கள்தம்மை மாயவ ரேதாரும் தந்து புவியாளத் தலைவரே யும்முடைய விந்துவழி மக்களையும் விரைவாய் மிகத்தாரும் தாருமென மாதரெல்லாம் தாழ்மையுட னீதுரைக்க ஆருநிக ரொவ்வா அச்சுதரு மேதுரைப்பார் மாதேநா னிந்த வையகத்தில் வந்தவுடன் பாரேழில் நம்முடைய பஞ்சவர்கள் தம்வழியில் தேர்ந்துந்தன் மக்களிலே சீசனென நான்தெரிந்து கூர்ந்தெந்தன் கையதுக்குள் கொள்ளுகிறேன் வேலையது இன்னாபா ரென்று ஏழுபேரையு மெடுத்து 240 நன்னகரி பார்க்க நாத னிடுப்பில்வைத்து வட்டமிட்டு ஆடி மாதரொவ் வொருவர்க்கொரு கிட்டவிட்டுக் காட்டிக் கிளிமொழிமார் கைக்கொடுத்தார் பாலரையும் பார்த்துப் பாவையரைப் பார்த்தவுடன் சீலமுள்ள லெட்சணமும் சிற்றிடையு மொப்பனையும் ஒப்பமென் றெல்லோரும் உம்பருந் தாமகிழ்ந்தார் செப்பமுள்ள மாதர் சிரித்து மனமகிழ்ந்து அன்றுபெற்ற பிள்ளை ஐந்திரண் டானதிலே மன்றுதனை யாளும் மாபாவிச் சோழனவன் கொன்றானிரு பேரைக் கூடைதலை மீதில்வைத்து சொன்னீரே சுவாமி தோன்றியிப்போ வந்தாரோ தேன்மொழியே மாதே சொன்னபிள்ளை ரண்டுடைய மானதிய மக்களென மாயவருந் தானுரைக்க அப்போது பெண்கள் அச்சுதரைத் தான்பார்த்து இப்போ வரவில்லையே எப்போ வருவார்கள் மைப்பெரிய கண்ணே மாதரென் தேவியரே செப்பினீரே நீங்கள் சென்றமக்க ளெப்போவென்று பொல்லாத நாட்டுப் பொன்று கலியைமுடித்து நல்லதர்ம நாடு நான்தோன்ற வைக்குகையில் நடுஞாயங் கேட்டு நடுத்தீர்ப்புச் செய்யுகையில் 260 கெடுவேலை செய்த கேள்வியில்லாச் சோழனையும் ஆக்கினைகள் செய்து ஆழநர கமதிலே தாக்கியும் மக்களைநான் சடத்தோ டெழுப்பிமிகத் தருவேன் குருசுவாமி தன்னாணை மாதர்களே மருவினிய மாதே வாக்கிதுவே தப்பாது என்றாதி நாதன் ஈதுரைக்க மாதரெல்லாம் நன்றாய் மகிழ்ந்து நாடிமக்க ளையெடுத்து மடிமீதில் வைத்து மலர்ந்முகத் தோடணைத்துக் கண்ணோ மணியோ கரடரா சன்மகனோ விண்ணோர்கள் மெச்சும் வேதப் பரஞ்சுடரோ தோணார்க் கரியத் துய்யதிரு மாலீன்ற சாணாரோ நாயகமோ சகலகலை கற்றவரோ தெய்வ யுகக்கன்றோ திசைவென்ற சான்றோரோ வையம் புகழவந்த மக்களே என்றுசொல்லிச் சந்தோச மாகத் தார்குழலா ரேழ்பேரும் புந்தி மகிழ்ந்து பூரித் தகமகிழ்ந்தார் நாங்கள்செய் ததவத்தில் நாலிலரைப் பங்குவரம் வாங்கினோ மையா மாயவரே யின்னமுண்டு நாடாள வைக்க நல்லவரந் தந்ததுண்டு தாடாண்மை யுள்ள சங்கரரும் வந்திருந்து 280 என்றுரைக்க மாதர் எம்பெருமாள் நல்லதென்று இன்று வரைத்ததுவும் இலக்கதிலே ஆகுமெனச் சீதைக்கு நல்ல சிறந்தமக னையெடுத்து மாதுக்குத் தான்கொடுத்தார் வையகத்தோருங் காண மணமுகித்து மாதருக்கு முன்வகுத்த மைந்தரையும் குணமுடனே காட்டிக் கொடுத்தாரே யெம்பெருமாள் நல்ல திருநாள் நாள்கழித்து மற்றாம்நாள் வல்ல கதிரோனும் வந்ததுகா ணம்மானை கதிரோனுந் தோன்றிக் கங்குலவெளி யாகுகையில் திருநா ளிகனை செய்து நிறைவேற்றி மக்களெல்லாஞ் சூழ வந்து மிகப்பணிந்து மிக்கஅவர் வீட்டில் விடைவேண்டித் தாம்போனார் கைக்குள்ளே நிற்கும் கரியச் சன்மாரும் மைக்குழல் மாரோடும் மகிழ்ந்திருந்தா ரம்மானை பின்னுஞ் சிலநாள் பெரியதிரு நாள்நடத்தி மன்னுகந்த நாரணரும் மாதரொடு வீற்றிருந்தார் பெண்க ளவரவர்க்குப் பெரிய அரங்குவைத்துத் தங்கள் தங்களுக்குச் சாமான்க ளுங்கொடுத்துப் பால்பவிசுங் கொடுத்துப் பாக்கியங்கள் மிகுவாய் மாலவர்கள் மனையில் வந்து அமுதருந்தி 300 இன்றொரு வீட்டில் ஏற்ற அமுதருந்தி அன்றிரா அங்கே அனந்தமால் பள்ளிகொண்டு பின்னுமொரு மாதருட பொன்னரங்கில் வந்திருந்து அன்று அமுதருந்தி அன்றிரா அம்மனையில் பள்ளிகொண்டு இப்படியே பாவையர்கள் வீடோறும் துள்ளியே மாயன் திருவிளையாட் டுமாடி மங்கையர்கள் காணாமல் மறுமனைக ளும்புகுந்து கொங்கைமட வாரோடு கூடிவிளை யாடிடுவார் மாயன் விளையாட்டை வகைப்படியே சொல்லவென்றால் வாய்ந்த வுலகில் வளர்ந்தபனை யோலையில்லை கூடி மடவாரோடு குவிந்துவிளை யாடுகையில் நாடி மடவார்கள் நாயகிமார் தங்களுக்குள் ஒருவர்க் கொருவர் உபாயமாய்ப் பார்த்திருந்து திருமருக ரோடே தெய்வமட வார்வெகுவாய்ச் சண்டை பிடிப்பார் தந்ததுபோ ராதெனவே கண்டமட வாரோடும் கனிவாகப் போறீரென அவள்வீட்டில் போறீர் அவளோ டதிகமுமாய் உபகாரஞ் செய்யுகிறீர் உள்ளாகத் தானிருந்து என்னோடு பேச்சு இப்படியே செய்வீரென மின்னோ வியங்கள் வெகுவாகக் கத்திடுவார் 320 சாமியொடு வெகுவாய்த் துரைத்தனங்க ள்தான்பேசி நாமகலப் போவோம் எனநடந்து மக்களுட வீட்டி லவர்போவார் வீரமால் தானறிந்து கூட்டி வரப்போவார் குளிர்ந்த மொழியுரைத்து அள்ளித் தருவேன் அனந்தவரா கன்பணமும் வெள்ளியும் பொன்னும் மேன்மையுள்ள சீலைகளும் உந்தனக்குப் போதும் உடைமை மிகத்தருவேன் அந்தப்பெண் ணார்களுக்கு அதுக்கதுபோ லேகொடுப்பேன் எழுந்திருநீ யென்று எட்டிமிகக் கைப்பிடித்துக் குளிர்ந்தநய வார்த்தைக் கோதைமின்னார் தாங்கேட்டுச் சிரித்து மகிழ்ந்து தேற்றலிது நன்றெனவே உருத்துமிகச் செய்வதெல்லாம் ஓவிய முமறிவேன் ஏன்காணு மும்முடைய இந்திரசால மெல்லாம் கோன் கிரிவேந்தே கொஞ்சமெனக் குத்தெரியும் மருட்டா தேயுங்காண் மாய்மால முந்தெரியும் உருட்டா தேயும்போம் உமதுதொழி லுந்தெரியும் எனக்கேற்ற வார்த்தை இதமதிமாய்ப் பேசிடுவீர் தனக்கேற்க நெஞ்சம் தானறியா தேயிருக்கும் கன்னி யுமதுடைய கருத்தெல்லாம் நானறிவேன் நின்னு சடையாதேயும் நீர்போவு மென்றுரைப்பாள் 340 அப்போது மாயன் அதுக்கினிய வார்த்தைசொல்லி இப்போது நீயும் எழுந்திருந்து வாவெனவே மாய னழைக்க மாது மெழுந்திருந்து நாயன் பிறகே நடந்து மிகவருவான் வந்து வளர்பதியில் வாழ்ந்துண் டினிதிருப்பார் சந்தோ சமாகத் தண்மை வெகுகுணமாய் இப்படியே பெண்களோடு இகனை மிகநடத்தி ஒப்புரவாய் மாயன் உகந்துண் டிருக்கையிலே செந்தூ ரலையில் தேவனுதித் தன்றுவந்து முந்துமூலப் பதியில் உவரிக் கரையிடத்தில் சென்றங் கிருந்து சிவலிங்கத் தானமைத்து மன்றுக்குள் கொஞ்சம் மறைத்துவைத்து மாயவரும் நான்தவ சிருந்து நாட்கள்கொஞ்ச மேகழித்து வான்புதுமை யற்புதங்கள் மாநிலத்தோர் தாமறியச் செய்துதெய்வ மாதர்களைச் சிறந்த மணமுகித்து தெய்திதனி லிங்கே திருநாளைக் கொண்டாடி வருவே னெனச்சிலைக்கு வாக்குமிகக் கொடுத்துத் திருவேற்றி வைத்த தேதியின்று வந்ததென சும்மா இவரைத் திருப்பதியில் வாநீயென்று நம்மா லுரைத்தால் ஞாயமில்லை யென்றுசொல்லிக் 360 கொஞ்ச மொருசூத்திரம் கூர்மையாய்ச் செய்யவென்று அஞ்சலெனச் சாமளா தேவிதனை யழைத்துக் கன்னியிலே ரண்டு பேரைக் கலக்கமிட்டு என்னுடைய மக்களிலும் யாம முறைப்படியே கொஞ்சமது வாந்தி கொடுத்துயிரைத் தான்வாங்கி மஞ்சறை யில்வைத்து வாகாகக் காருமென்று விடைகொடுக்க நாதன் வேண்டினாள் தேவியவள் திடமுடனே சொன்ன சொல்வாக் குரைப்படியே கன்னியரில் ரண்டு கடத்தினாள் மாதேவி மின்னி னொளிமதலை வீரத் தனமாக நாலுமூ ணுடனே நகட்டினாள் மாதேவி உடனே சனங்கள் உடையவரே தஞ்சமெனத் தடமேலே வீழ்ந்து சுவாமி அபயமென்றார் அவதாரத் தின்படியே அன்றமைத்த பெண்கொடியை உபகார மாமணங்கள் உடையவரே நீரருளி வையகத்தோ ரெல்லாம் மனமகிழ்ந் திருக்கையிலே செய்யஇந்த மாயம் செய்வாரோ மாயவரே ஆரார்க்கு ஏற்கும் அரிவையர்கள் மக்களுந்தான் போரா வழியானப் பொல்லாப்புச் செய்தாரோ ஆதியே யவர்கள் அநியாயஞ் செய்ததென்ன 380 சோதியே யென்று தொழுதார் மடவார்கள் அப்போ தொருமகன்றான் அஞ்சாறு நாளதுமுன் சொப்பனங்கள் கண்டதுவைச் சொல்லாமல் தட்டழிந்து அன்றைப் பொழுது அவன்வந் தடிதொழுது நன்றினிய எங்கள் நாரணரே நாயகமே பத்துநா ளுண்டும்நான் படுத்திருக்கு மவ்வளவில் பெற்றுச் சழிந்தவர்போல் பெரியபூவண் டர்வடிவாய் வந்தென் றனோடு வளப்பமென்ன சொல்லலுற்றார் சந்தமுடன் நானுரைத்தச் சட்டமற வாதபடி கொஞ்சநாள் தோப்பு குளிர்ந்தபதி யானதிலே அஞ்சிரண் டாண்டு அதில்வாழ்ந் திருந்துபின்னும் மூலகுண்டப் பதியில் மிகஇகனை செய்யெனவே ஏலமே சொன்னதெல்லாம் எண்ணமதி லில்லாமல் பெண்களைக் கண்டவுடன் பூத்தான மாய்மகிழ்ந்து கண்ணாட்ட மறந்து கலியை முடிப்பதற்கு நினைவு மயர்ந்து நிலைபேர்ந் திருக்குகிறான் நாட்டுக்குற்றங் கேட்க நானயைச்சு வைத்தற்கு கோட்டு மடவாரைக் குறிப்பாக எண்ணிமிக எண்ணி யிருக்குகிறான் இப்போது அங்கேசென்று நண்ணிமூ லப்பதியில் நாடிவரச் சொல்லிவிடு 400 வரவில்லை யானால் மாதருடன் மக்களையும் சரமதையும் வாங்கிடுவேன் சுவாமியுடன் போயுரைநீ என்றுசொல்லி நாளும் எட்டுரண் டாச்சுதையா அன்று வுரைக்க அய்யாமிகக் கோபமுற்று பாவிப் பயலே பகராம லித்தனைநாள் மேவி யிருந்தாயே மெல்லி யிழந்தேனே தீட்டிவைத்த சொற்பனத்தைச் சொல்லா திருந்ததினால் கூட்டில் மிகவாழ்ந்த கிளியைமிகத் தோற்றேனே முந்திவந்து நீயும் மொழிந்ததே யுண்டானால் என்ற னிளமயிலை இழந்துமிக வாடேனே பூவண்ட ரானால் பெரிய பிதாவல்லவோ மாவண்டப் பயலே வந்துசொல் லாதிருந்தாய் அய்யா மூலகுண்டப்பதி எழுந்தருளல் இப்போ பதிக்கு எழுந்தருள வேணுமென்று மைப்போடு வொத்த மாதரொடு மக்களுமே கூடி நடந்தார் கூண்டரிய பொற்பதியில் தேடிமூ லப்பதியின் சிறப்பெல்லாந் தான்பார்த்து ஏலமே இப்பதியில் எட்டுநாட் குள்ளேவந்தால் மாலவரின் மக்களுக்கு மாய்வுசற்றும் வாராதே கெடுத்தானே சொர்ப்பனந்தான் கெணித்தவுடன் சொல்லாமல் கொடுத்தோமே நம்முடைய குலமக்கள் மாதரையும் 420 இப்பதியில் வந்தால் எள்ளளவுந் தோசமில்லை எப்பதியு மிப்பதிக்கு ஒவ்வாது என்றுசொல்லி எல்லோ ருடனே எம்பெருமா ளுமகிழ்ந்து அல்லல் வினைதீர்ந்து அதில்வாழ்ந் திருந்தனராம் தோப்புப் பதிபோல் தொட்டிக்கட் டம்பலமும் கோப்புப் புரையும் குளிர்ந்த மணியரங்கும் பள்ளி யறையும் பார்சவுககை மண்டபமும் துள்ளி யிகனை சுகசோ பனம்வரவே பூம்பந்த லும்பெரிய புகுவீர மேடைகளும் ஊண்புரையும் நல்ல உகத்தீர்ப்பு மேடைகளும் சிணமாகச் செய்து சிறந்து மிகஇருந்து குணமாக மாயன் கோதையொடு வாழ்ந்திருந்தார் வாழ்ந்து திருநாள் வாரஞ்செவ் வாச்சைமுதல் ஆழ்ந்த திருமால் அவதாரக் காட்சியுடன் கும்மி யிகனை குவலயத் தீர்ப்புரைத்துத் தம்மியல்பு கொண்டு சுவாமிவெண் பட்டுடுத்தித் தங்கக்குல் லாஅணிந்து தாமரிய நீராளம் எங்கு மகிழ எம்பெருமாள் தானணிந்து ஆயிழைமா ரவர்க்கு அழகுவெண் பட்டுடுத்தி வாயிதமாய் மாயன் மகிழ்ந்துமிகக் கொண்டாடி 440 மங்களமா யிகனை மகாயிகனைத் தான்கூறி சங்க மகிழ சுவாமிதிரு நாள்நடத்தி பாக்கியங் களோடே பவிசா யிருக்கையிலே தாக்கமிக மாயன் சந்தோச மாய்மகிழ்ந்து பொல்லாக் கலிநாடு பொன்றிவருங் காலமதில் வல்லாமை யான வாய்த்த பகவதிக்கும் மாது உமைக்கும் மண்டைக்காட்டாள் பார்வதிக்கும் தீதகலும் வள்ளி தெய்வானை நாயகிக்கும் கலிமுடியு முன்னே கலியுகத்தோர் கண்காண வலியான மாதர்களை மணமுகிக்க வேணுமென்று முன்னுரைத்த ஆகமத்தின் முறைநூற் படியாலே நன்னூல் வழியாய் நாமுகிக்க வேணுமென்று அய்யா கன்னிபகவதி பதியேகல் உன்னித் திருமால் உள்ளில் மிகஅடக்கி வள்ளலந்த மாகுமரி வாழும் பகவதியை மாயமாய்க் கொண்டு வரவேணு மென்றுசொல்லி உபாயமாய் மனதில் உடைய பரனினைத்தார் கிழவனா கச்சமைத்து கிருதஞ்செய்ய வேணுமென்று தளதளெனத் தேகம் தன்னுடம் புமினுக்காய் மெக்குவாய் பொக்கனுமாய் முடியுமிக வெண்ணரையாய் கக்க லிருமலுமாய்க் கையதிலே கோலூன்றி 460 தள்ளாடி மெள்ளச் சன்னை மிகப்போட்டுப் பிள்ளாய்ப் பகவதியே பேத்தியென்றன் பொன்மகளே கண்ணு மயிலே கனகவொளி மாமணியே பெண்ணும்பிள்ளாய்ப் பேத்தி பேரனுக்குக் கஞ்சிவிடு என்றுசொல்லி மெள்ள ஏந்திழையாள் தானிருக்கும் குன்றுமணிக் கோவிலுக்குள் குன்னிமெள்ளச் சென்றனரே பேத்தியென்ற சொல்லைப் பிரியமுடன் நாயகியும் காதில் மிகக்கேட்டு கன்னி மிகப்பார்த்து ஆர்காணும் நானிருக்கும் அரங்குக்குள் வாறதுதான் பாரழியும் நாளோ பையரங்குக் குள்ளேவந்தாய் எங்கிருந்து நீதான் எவ்வூ ருன்பேரேது கிங்கிலுக்க வந்தவனோ கிழவன்தா னோவுரைநீ அம்மா என்பேத்தி ஆயிழையே நாயகியே சும்மா மயங்காதே சூட்சமொன்று மில்லையம்மா பரமார்த்த மம்மா பழனிமலை யென்றனக்கு விதமாற்ற மில்லை வினோதவித்தை தானுமில்லை இலாடகுருவம்மா இராமனென்றன் பேர்பேத்தி திலாடம திலிருந்து தீர்த்தமிங் காடவந்தேன் வந்தேனான் கண்மயக்காய் வழிதப்பி யிங்கேதான் உந்தன் திருப்பதியை ஒருஅகர மென்றிருந்தேன் 480 மகளே யென்பேத்தி மாஞால மொன்றுமில்லை செகமெல்லாந் தீர்த்தம் சென்றேனா னிவ்வயதுள் உன்னுடைய தீர்த்தம் உகந்தாட இப்போவந்தேன் பின்னுமொரு பேச்சு பேசுகிறா ரிவ்வுலகில் இன்றுந் தன்பதியில் இருந்திந்த ராவிடிந்தால் நின்றுநின்று போயாலும் நிச்சயம்பார்த் தேமகிழ்ந்து என்னுடைய வூருக்கு ஏகவே ணும்பேத்தி பொன்னு மகளே பேத்தியெனப் போத்திசொன்னார் பேத்தியென் றுரைத்த போது பொன்பக வதித்தாய் மெச்சிப் போத்தியே யுமக்குக் கொஞ்சம் பொரிமாவு பிசைந்து தாறேன் ஏற்றுநீ ரிளைப்பு மாறி இன்றிரா கழித்து ஏகும் சாற்றிய மொழியைக் கேட்டுத் தனதுள மகிழ்ந்தார் போத்தி அம்மா நீசொன்ன அருமை யெனக்கதிகம் மும்மால்க்கு மேற்று முகுந்தன் பதம்பெறுவாய் தாகமல்லால் பசிகள் தானெனக்கு இல்லையம்மா தேகமது வாடாமல் செலந்தந்தால் போதுமென்றார் பால்மோரு போலே பதங்கொடுத்து மாகுமரி காலாறிப் போமெனவே கன்னி மிகவுரைத்தாள் தாக மதுதீர்ந்து தானிருக்கு மப்பொழுது நாகரீகக் குமரி நாயகியு மேதுரைப்பாள் 500 போற்றி யுமக்குப் போதவய தானதினால் நாற்றிசைக ளெங்கும் நடமாட்ட மாயிருக்கும் ஏதேது தீர்த்தம் இகனைபல மாயுளது மாதோடே சொல்லும் மாபெரிய போத்தியென்றாள் உடனே கிழவன் உளமகிழ்ந்து நன்றெனவே மடமாதே காசி மகாதீர்த்தம் நல்லதுதான் கன்னி மாகுமரி காசித்தீர்த்தம் நிகராம் பின்னு மற்றதெல்லாம் பிரமாண மப்படிதான் இப்போ தொருசெய்தி இராச்சியத்தில் சொல்லுகிறார் எப்படியோ நிசமாய் இருந்தாலது மேன்மையதாம் என்றுரைக்க நல்ல இளங்குமரி ஏதுரைப்பாள் விண்டுரைத்த ஞாயமதை விளம்புவீர் போத்தியென்றாள் அப்போது கிழவன் ஆச்சரிய மாய்மகிந்து இப்போது வேணும் இவளை மிகஇளக்க என்று மனதுள் இருத்தி மிகத்தெளிந்து மன்றுதனில் கேட்ட வளமைகே ளென்றுசொல்லி ஆயிரத் தெட்டாண்டாம் ஆனதொரு மாசியிலாம் வாயிதமாய்ச் செந்தூர் வாரிதனி லேபிறந்து வைகுண்ட மென்று வையகத்தில் வந்திருந்து கைகண்ட அற்புதங்கள் கனகோடி செய்கிறாராம் 520 தண்ணீ ரதுவாம் தான்கொடுக்கு முத்திரியாம் மண்ணிலுள்ளோர் யாரும் வந்து வணங்குறாராம் தண்ணீர் மண்ணீந்து சகலவினை தீர்க்கிறாராம் புண்ணிய தானங்கள் போதமிகச் செய்கிறாராம் குட்டங் குறைநோவு குருடூமை யானதுவும் கட்டங் கொடியக் கர்மமுதல் தீர்க்கிறாராம் மைந்தர் கொடுக்கிறாராம் மகாதர்மஞ் செய்கிறாராம் மனுப்பேரில் பேயை மாகிலுக்க மாயாட்டித் தனுப்பெலங்கள் வாங்கி சருவி லெரிக்கிறாராம் தெய்வமட வாரெனவே தேவியேழு பெண்களையும் வைய மறிய மாலையிட்டுக் கொண்டாராம் நித்தந் திருநாள்போல் நீணிலத் துள்ளோர்கள் மெத்தக் குமுக்காய் மிகவந்து கூடுறாராம் டம்மான வெடிகள் டகுடகென நாகசுரம் இம்மாத்திர மெனவே எண்ணவுங் கூடாதாம் காட்சிரெம்ப வுண்டாம் கலிமுடிக்க வந்தோமென்றும் பேச்சுமிகச் சொல்லி பிரான்யாமங் கூறுறாராம் இப்படியே பேச்சு இதுவுறுதி யானாக்கால் எப்படியுங் கர்த்தன் இவரெனவே சொல்லிடலாம் 540 அல்லாமல் கலியுகங்கள் அழியுகின்ற நாளையிலே சொல்லால் பெரிய திருமால் சொரூபமதாய்த் தெச்சணத்தில் வந்து திருவிளையாட் டாகுமென அச்சமறப் பேச்சென்று ஆதியிலே கேட்டதுண்டு அந்த முறைதானோ அவனியிலே கேட்கிறது எந்த விதமோ தெரியுதில்லை யென்பேத்தி போய்ப்பார்த் தால்தெரியும் பொன்மகளே பேத்தியென்றார் வாய்பார்த்த போது மாது மிகமகிழ்ந்து கண்ணரிய  போத்தி காரணத்து நற்போத்தி திண்ணமுள்ள போத்தி செப்புவதை நீர்கேளும் தெய்வ மடவாரைத் திருமணங்கள் செய்தாரென்று வையமது சொன்ன வளமுரைத்தீ ரென்போத்தி மாதரையும் பார்க்க மனவிருப்ப மாயிருக்கு ஆதரவாய்ப் போத்தி அதுவரையும் என்னையும்நீர் கூட்டிக்கொண்டு போவீர் கிழவனா னபோத்தி பூட்டியுந் தன்பிறகே பிள்ளைபோ லேவருவேன் செய்தியென்ன வென்று தேவி யுருக்கமுடன் செய்தி மிகவடைந்த தாதனோ டேயுரைத்தாள் அப்பொழுது லாடகுரு அவரேது சொல்லலுற்றார் இப்படியே சொன்னதற்கு யான்கூட்டிப் போயிடுவேன் 560 ஓடி நடக்க ஓட்டாது தள்ளாட்டம் கூடி நடக்கக் குறுக்குப் பெலக்காது பேசி நடக்கப் பிசகுமம்மா என்னாக்கு வீசி நடக்க விழிக்குக்கொஞ் சமறைவு கக்க லிருமல் கால்பெலக்க வொட்டாது சிக்கெனவே நடந்தால் செருக்கிரும லீளைவரும் இத்தனை துன்பம் இருக்குங் கிழவனுடன் சிற்றிடையீர் நல்ல சிறுபிரா யம்நடந்தால் ஒக்குமோ பேத்தி உன்னடையு மென்னடையும் பக்குவமோ நான்தான் பாதை நடப்பதற்கு நானடப்பேன் காதவழி நாலுநாள் தங்கலென நீயென்னோ டேநடந்தால் நிகராமோ பேத்தியென்றார் அப்போது நல்ல ஆயிழையு மேதுரைப்பாள் நற்போடு வொத்த நம்முடைய பேராநீர் வேறாட்கள் கூடவெளியேறப் போகாது வீறாகப் போத்தி மெல்லநடை யாகிடினும் உம்மோடே நடக்க உள்ளாசை யாயிருக்கு எம்மாத்திரம் நாட்கள் எவ்வளவு சென்றாலும் பைய இருந்திருந்து பாதை மிகநடந்து நெய்யதியக் கன்னி நேரிழைமா ரேழ்வரையும் 580 பார்த்து வரவேணும் பண்டையுள்ள போத்தியென்றாள் சாற்று மொழிகேட்டு தாதன் மிகமகிழ்ந்து அப்படியே யானால் ஆயிழையே யுன்னருகில் பொற்பணிவே லைபுரியும் பெண்ணா ரறியாமல் இங்குள்ள பேர்கள் எள்ளளவு மறியாமல் கங்கைக் கரைவழியே காணாது போய்விடுவோம் போக வென்றாலும் பொழுது புறப்படுமுன் ஏகவேணும் நாமென்று இயல்பா யுரைத்தனராம் அப்போது கன்னி ஆயிழையும் நல்லதென்று இப்போ தெழுந்திரியும் இதுகடந்து போவோமெனச் சொல்லிக் கிழவன் சிரித்து மனமகிழ்ந்து நல்லகா ரியமெனவே நாம்போவோ மென்றுவுன்னி அரிஹரி கோவிந்தா அலைதுயின்றாய் போற்றுயென்று கரிஹரி கோவிந்தா காரியங்கைக் கொண்டோமென்று குன்னி மிகவெழுந்து கோலு மிகபிடித்து உன்னி யிருப்பும்விட்டு உடனே வெளியில்வந்து சன்னை மிகஇருமித் தள்ளாடித் தள்ளாடிப் பின்னே விழுவார்போல் போத்திமுவ் னிற்கையிலே மாது கதவெல்லாம் வாங்கி மிகஅடைத்துக் கேது விளைத்துவந்த கிழவன்பின் னாலேகி 600 வந்தவளை யழைத்து வாவா பிறகெனவே சந்தமுடன் லாடகுரு சாடைசெய்து முன்னடந்தார் முன்னடக்கப் போத்தி மொய்குழலாள் பின்னடக்க அன்னநடைகள் விட்டு அலைவாய்க் கரைவழியே முட்டாங்கு மிட்டு முகந்தெரியா வண்ணமவள் கட்டாய்க் கவிழ்ந்து கன்னி பகவதியும் கிழவன் பிறகே கிளிமொழியாள் தானடக்க மலர்மாரி தூவ வாயு மரைவீச பூமி குலுங்காமல் பொருப்பு மசையாமல் காமி குமரி காலசையா மல்நடந்தாள் நடக்கும் வழிதனிலே நாயகியோ கேகேட்பார் வடக்குநா டுநமக்கு வசந்தான் வழிநடப்பு தெச்சணா பூமி திசைமாற்ற மாயிருக்கும் பச்சை வளையணிந்த பாவையரே பார்த்துநட திக்குத் திசைகள் தெரியுதில்லை யென்பேத்தி முக்கொரு மூலைதன்னை முன்னாடிப் போவோமென வாரிக் கரைவழியே வாய்த்தநேர் மேற்காகக் காரிருளாகு முன்னே கால்விரைவாய்ப் போவோமெனச் சொல்லச் சிறுகன்னி தியங்கிமெள்ள வாயுரைப்பாள் அல்லல் வினையோ ஆண்டவன் தன்செயலோ 620 வெளிகாணா தேயிருந்த மெல்லி வெளியில்வந்தால் வழிதான் தெரியுமோகாண் மாபெரிய போத்தியென்றாள் பதறாதே பெண்கொடியே பகவான் துணையுண்டுமடி இதறாதே நாமள் இவ்வழியே சென்றாக்கால் தெச்சணத்தில் பள்ளிக்கொண்டு தெய்வமட வார்களையும் நிச்சயம் மணம்புரிந்த நீலவண்ண ருண்டுமடி கலங்காதே கண்ணே கடற்கரையே போவோம் விலங்காம லிவ்வழியே மேற்குநோக் கிப்போவோம் என்றுசொல்லி மாதை இளக்கிமிகப் போகையிலே அறைந்த வாரி அதற்கு வடபுறமாய் இடம்மான வோசை டகுடகா வென்றுமிக இடம்மானம் நாகசுரம் இரைச்சல் மிககேட்டுச் சற்றே பொறுபேத்தி சத்தமொன்று கேட்குதிங்கே மெத்த இரைச்சல் மேளத் தொனிகேட்குக் குரவை யொலியும் குத்து வெடியுங்கேட்குப் பரசா திக்குரல்கள் பலவிதமாய்க் கேட்குப் பார்த்து நடப்போம் பாதைவிட் டுவிலகிச் சற்று வடக்கேறி தான்பார்த்துப் போவோமென என்றுரைக்கப் போத்தி இயம்புவாள் நாயகியும் நன்றுநன்று கிழவா நடவுமுன் னேயெனவே 640 தண்டையணி மடவாள் சடைத்து முகம்வாடி கெண்டையக்கண் மடவாள் கிள்ளைபோ லேயுரைத்தாள் குன்னிமெள்ளக் கிழவன் கோலூன்றிக் கோலூன்றி மின்னிடையே பையவென்று மெல்லவடக் கேறினராம் வடக்கேறி மாதை வலம்விட்டுத் தான்கூட்டி நடக்கையிலே ஆளிரச்சல் நாடி மிக்ககேட்டு அன்ன நடையழகி அமிர்தவாய்ச் சொல்லழகி சின்ன இடையழகி திசைமயங்கி யேதுரைப்பாள் கண்ணினிய போத்தி காரணத்து நற்போத்தி நண்ணினிய போத்தி நானுரைக்குஞ் செய்தியைக்கேள் சனக்கூட்டம் ரெம்பத் தான்காணு மானதினால் எனைக்கூட்டிக் கொண்டு இதில்விட் டகலாதேயும் திக்குத் திசையெனக்குத் தெரியாது கண்டீரே பக்குவங்கள் சொன்னேன் பாத மடைக்கலமே கைக்குள் விட்டுக்கொண்டு கன்னியரைத் தான்காட்டிப் பைக்குள் வைத்துக்கொண்டு பகலோ னுதிக்குமுன்னே என்பதியில் கொண்டு இருத்தியெனை வைத்தீரால் பொன்பதி னாயிரத்தால் புனைந்தவொரு தாவடந்தான் உம்முடைய மார்பில் உடனணிவேன் கண்டீரே எம்முடைய மானம் இருக்குதுகா ணும்மிடத்தில் 660 ஒருவ ரறியாமல் உபாயமாய்க் கொண்டுவென்னை திருவனப் பதிக்குள் சேர்த்துவையும் போத்தியென்றாள் பேத்தி பதறாதே பெரியபதி சேர்த்துவைப்பேன் காற்று அசுங்காத கண்ணர்பதி சேர்த்துவைப்பேன் மலங்கா தேபேத்தி வான்பதியில் வாழ்ந்திருக்க கலங்கா தேசேர்த்துக் கண்ணாணை வைத்திடுவேன் என்றுரைக்கப் போத்தி இளவரசி யுமகிழ்ந்து அன்றந்தக் கிழவன் அருகிலொண்டித் தானடந்து ஆளுக் கிடைநடுவே ஆயிழையும் பேத்தியுமாய்த் தோளுப் பிடித்தாற்போல் தோகையரும் வந்தனராம் வந்தனள் பதியின் சீரும் வளர்மணி மேடைக் காலும் சந்தன வாடை வீசும் தலமது நருட்கள் சீரும் செந்தமிழ் தர்மச் சீரும் சிவாலயத் தெருக்கள் நேரும் புந்தியில் மகிழ்ச்சை கூர்ந்து போத்தியை மெச்சு வாளே போற்றிநீ ருரைத்த தெல்லாம் பொய்யில்லை மெய்ய தாகும் சாற்றினீர் பின்னுந் தெய்வத் தார்குழ  லுண்டு மென்று பார்த்துநீர் நமக்குக் காட்டும் பைங்கிளி மாரை யெல்லாம் சீத்துவ மாக எந்தன் சிந்தையி லறிய என்றாள் உடனந்தக் கிழவன் தானும் உள்ளது தானே யென்று மடமயில் குமரி தன்னை வாவென அழைத்துக் கூட்டி 680 குடதன முடையா ரானக் கோதையர் கோவில் புக்கி நடைதனில் நின்று கொண்டு நாரிய ரிவர்தா மென்றார் பார்த்தந்த மடவா ளானப் பகவதி மாது சொல்வாள் சேர்த்திந்த மடவார் தம்மைத் திருமணஞ் செய்த மன்னர் ஏற்றெந்த இடத்தே வாழ்வார் இதுநமக் கறியக் காட்டிக் சாற்றிந்தத் தலமுங் காட்டித் தன்பதி போவோ மென்றாள் ஆதிக் கிழவா அரிவைகன்னி மார்களையும் நீதி யுடன்கண்டேன் நேரிழைமார் தம்மைமணம் செய்த கணவரையும் சென்றுபார்த்த தேநாமும் நெய்தரிய நம்பதியில் நாம்போவோம் வாருமையா என்றுரைக்க மாது இளங்கிழவ னேதுரைப்பார் நன்றுநன்று பேத்தி நாயகிமார் மன்னனையும் இன்றுநீ காண இப்போது காட்டுகிறேன் பார்த்துக்கோ வென்று பையவா வென்றுசொல்லிக் கோற்றுக் குருவம்பலத்தில் கும்மிமிகக் கொண்டாடி நாட்டுத்தீர்வைக் கணக்கு நவின்றிருக்கும் வேளையிலே காட்டிக் கொடுத்தார் கரியமால் நாரணரை பகவதிக்குச் சச்சிதானந்த வடிவைக் காண அருளல் பகவதியாள் வந்து பார்க்கின்ற அப்பொழுது சுகபதியாள் கண்ணதுக்குத் துய்யத் திருமாலும் பச்சை நிறமும் பவளவாய்க் கனியிதழும் 700 நச்சரவில் பள்ளிகொண்ட நல்லசொரூ பம்போலே தண்டை யணிக்காலும் தாமரைக்கை பொன்முகமும் தெண்டையக்கண் மாலும் கிரணவொளி ரத்தினம்போல் செம்பவள வாயும் சிறந்தபீதாம் பரத்துடனே அம்பலத்தே நின்று ஆனந்த மேபுரிய ஆனந்த மான அழகு பகவதியும் தானந்த மான சச்சிதானந் தவடிவைக் கண்டந்த மாது கண்மூடா வண்ணமங்கே நின்று அவள்பார்த்து நெஞ்சந்தடு மாறினதை கிழவ ரறிந்து கிளிமொழியை விட்டகல பழவ ரொருசொரூபம் பாச மிகஎடுத்துக் கைநெகிழ்ந்து மாயன் கனகபதி மீதில்வந்தார் மைவளைய மாது மாறிமன தேதிரும்பிப் பார்த்தா ளருகில் பண்பாக நின்றதொரு கூத்தாடித் தாதனையும் கோதைமிகக் காணாமல் பாவிக் கிழவன் பாதங்கள் செய்தானே லாவிலாவிக் கொஞ்சம் லாவிமிகத் தேடலுற்றாள் அய்யோ கெடுத்தானே ஆதிக் கிழவனம்மை மெய்யோ னென்றிருந்தோம் வெளியேற்றி விட்டானே எங்கே யினிக்கண்டு என்பதியில் போவேனான் 720 திங்க ளுதிக்குதல்லோ சேவல்குர லாகுதல்லோ நிலவெளிச்ச மாகுதல்லோ நிற்கிழவனையுங் காண்கிலையே குலமுழிவ தாச்சே குவலயங்கே டாகுதல்லோ மான மழிந்தாச்சே வையகமும் பேசாச்சே தான மழிந்தாச்சே சங்கையினி கெட்டாச்சே இக்கிழவ னம்மை இளக்கியிங்கே கொண்டுவந்து மொக்கை மிகக்கெடுத்து மோசஞ்செய்ய வந்தானோ என்னபோ லாச்சு என்தலையி கூறிதுவோ அன்னம்போல் வார்த்தை ஆசார மாயுரைத்துச் சந்தியில்பந் தாக்கினானே சளக்கிழவன் நம்மையின்று சுந்தரியு மொத்தச் சோர்ந்துமன தேகலங்கி புலம்புவாள் தனியே பொன்னும் பகவதியும் சிலம்பணியும் நாயகியும் தியங்கிப் புலம்பினளாம் என்னைப் படைத்தவரே ஈசுரரே தஞ்சமென்று பொன்னனைய மாதும் புலம்பித் தவிக்கலுற்றாள் 740 தலையி லெழுதுஞ் சங்கரரே தஞ்சமென உலையில் மெழுகதுபோல் ஓவியமும் உள்ளுடைந்து இனம்பிரிந்த மானதுபோல் ஈயமது போலிளகி மனம்பிரிந்து மாது மதலை யழுதாப்போல் பிறப்பித்தச் சீமானே பிஞ்ஞகனே தஞ்சமென்று சிறப்பித்த மாது தியங்கி மயங்கலுற்றாள் மாது பகவதியாள் வயசுபதி னாறுடையாள் சாருமிட மற்றார்போல் தனியே புலம்பலுற்றாள் கண்ணினிய சொல்லாள் கரியமகா ஈசொரியாள் எண்ணுஞ் சாகாமல் இருக்கும் பகவதியாள் தாயில்லாப் பிள்ளை தயங்கினாற் போலேநின்று வாய்குளறிக் கண்ணீர் வடிய மிகஅழுதாள் சோடு பிரிந்த துய்யப்புறா வுமிரங்கிப் போடுகின்ற சத்தம் போலே குரல்நிகழ்த்தி உள்ளுக்குள் நோக்கும் ஓவியத்தின் தன்குரலும் எள்ளுக்குள் ளெண்ணெயென இருந்து மிருக்கலைத்தான் சங்குள் பிறந்த சமயத்திருமணியும் எங்கும் புகழ்பெற்ற ஈசொரியாள் மாமயிலும் தனியே யிருந்து தனதுள் ளகமடக்கி மனிதர் காணாமல் மறைந்துநின்று மாதுநல்லாள் கிழவன் தனைத்தேடி கிளிமொழி யாள்பார்த்துக் களப நிறத்தாள் காணாமல் வாடலுற்றாள் கூட்டிக்கொண்டு வந்த கூனுக் கிழவனையும் காட்டித்தர மாட்டீரோ கன்னிகுல மாதர்களே ஆதிமகா லட்சுமியே அண்ட மளந்தவளே 760 சோதி மகாபரனே துணைசெய்ய மாட்டீரோ அன்னபட்சி மாமரங்காள் ஆவினங்கா ளூர்வனங்காள் என்னைமிகக் கூட்டிவந்த இளங்கிழவனைக் காட்டித் தாரீரோ என்றனுட சந்தபதி நான்போக வாரீரோ என்மனது வாட்டந் தவிர்ப்பதற்கு என்று புலம்பி இளங்குழலித் தேடுகையில் குன்றுமேல் திங்கள் குதிக்குமந்த வேளையதாம் வேளை யறிந்து மெல்லி பொன்வண்டதுபோல் சூழநிற்கும் புன்னைப் பூவிலொரு சூட்மதாய் இருந்தாள் பொன்வண்டாய் ஏற்றபக லேகும்வரைத் தருந்தார மார்பன் சுவாமி மிகஅறிந்து பகவதிக்கு மங்களங்கள் பாடி மகிழ்ச்சையுடன் சுகம்பெரிய மாயன் சோபனங்கள் கொண்டாட ஆடிக் களித்து அகமகிழ்ந்தா ரச்சுதரும் கூடிநிற்கும் பேரோடு கூறிமிக ஆடிடுவார் நாட்டை யழிக்க நமக்கு வொருமுகூர்த்தம் பேட்டைதர்மந் தோணப் பொகுதின் றென்றனக்கு என்று கும்மிபோட்டு இளங்குழலை யும்பார்த்து இன்று இருவென்று எம்பெருமா ளுமாட நல்ல பகவதியாள் நாடிப்பொன் வண்டதுபோல் 780 செல்லப் பதுங்கித் திசைமயக்க மாயிருந்தாள் பகற்பொழுது மாறி பகவா னடைந்தபின்பு உகப்படைப்பு மின்னாள் ஒருகுழந்தை போலாகி பத்து வயசுப் பிராயம்போ லேசமைந்து சித்துப் பலதுடையாள் சேர்ந்தவுயிர்க் கண்மணியாள் இரண்டு பொழுதாச்சே நம்பதியை விட்டிளகி பண்டு பதிக்கேகப் பாதைசற்றுங் காணலையே நாலுதிசை யுண்டுமென்பார் நமக்குசற்றுந் தோணலையே கோலூன்றுங் கிழவன் கூட்டிவந்த பாதையதும் சற்றுந் தெரியலையே தலையிலெழு துஞ்சிவனே முற்றுமிந்த நாடு முடிமாய்ந்து போவதற்கோ நரைக்கிழவ னம்மை நடுச்சபையில் கொண்டுவிட்டான் உரைத்திடுவா ரிந்த ஊரி லொருவசனம் மாப்பிள்ளைக்கு வீங்கி வறட்டுக்கிழ வன்கூட போய்ப்பிழைத்தா ளென்று புவனஞ்சொல் வாரிதுவே நம்முடைய மட்டும் நாயன் விதித்தானோ சும்மாயிந் தக்கிழவன் சோலிபண்ண வந்தானோ படைத்த பரனே பாவியே யென்றலையில் நடத்தை யெழுதி நவின்றதுவு மிப்படியோ பரதவித்து மாது பலபலவா யெண்ணிமிக 800 விரதமுற்று மாது மெல்லி யிளமயில்போல் ஆளுக் கிடையே அன்னம்போ லேதிரிந்து கூழு குடித்தக் குறுங்கிழவ னைத்தேடி திரியும் பொழுது செய்யதிரு மாலவரும் பரியேறும் பெருமாள் பகவதியைக் கண்டவரும் இனியிவளை யிந்த ராச்சியத்தில் நம்முடைய மனிதப்பெண் கூட்டிலிட்டு மாலையிட வேணுமென்று நினைத்துப் பெருமாள் நேரிழையைத் தான்மயக்கி புனைத்தொரு பெண்ணுடைய பொற்கூட்டுக் குள்ளடைத்து தாண்டவ மாடுஞ்சபையில் சனங்களெல்லோ ருமறிய காண்ட மிகப்படித்துக் கன்னிப் பகவதியை மனுவறிய அண்ட வானலோ கமறிய இனிமணங்க ளிவளை யாம்புரிய வேணுமென்று நிச்சித் தொருபெண் நிலையுங் குறிபார்த்து எச்சரிக்கை யான இளமயிலாள் தன்கூட்டில் அடைத்தார் பெருமாள் ஆயிழையும் வெகுவாய்ப் படைத்தோ ரருளால் பாரீரேழு மயங்கப் பாடினாள் காண்டம் பகவதித்தாய் நாயகியும் நாடி யவள்படித்த நற்காண்ட மானதுதான் புகன்றா லுலகம் பொடிப்போ லுதிர்ந்திடுமே 820 உகந்தான் முடிய உரைக்கிறாள் காண்டமது மனுவி னுடலதையும் மாகுலுக்கமாய்க் குலுக்கி தனுவளைத்தாற் போலே சடலந் தனைவளைத்து ஆளுக் கிடையதிலே ஆட்டிச் சடலமதைத் தூளு மிகப்பறந்து தூசிவா னமடையச் சடலந் தனையாட்டித் தான்கோப மாய்க்குலுக்கித் தடதடெனச் சுவாமியுட தாளடி யில்வீழ்ந்து பகவதியம்மை காண்டம் படித்தல் பாவிநீ யிந்தப் பாரழிக்க வந்துஎங்கள் ஆவி மறுக அவனிதனி லெங்களையும் சீரழிக்க வென்றோ தெச்சணத்தில் வந்திருந்தாய் போரழிவு இல்லாமல் பொன்று கலியதிலே பொல்லாத நீசனுட பிதிரையெல் லாமழித்துச் சொல்லொன்றுக் குள்ளே தெய்வகன்னி மக்களையும் வைத்தாள நீயும் வந்தாக்கா லெங்களுட மெய்த்தான மழிக்க மேன்மையோ வுன்றனக்குப் பாவிநீ யென்னிடத்தில் பருங்கிழவ னாகவந்து தேவியென்றன் மானமெல்லாம் சீரழித்துப் போட்டாயே இவ்வளமை செய்வாய் என்றேநான் முன்னறிந்தால் பொவ்வாயில் தீயெரியப் போடுவே னக்கினியை என்கோவில் வந்து என்னைக்கண் மாயமதாய் 840 உன்கோவில் வாசலிலே விட்டாட்டுப் பார்க்கிறாயே என்னமாய மாக இங்கேகொண்டு வந்தாய்நீ பொன்னம்பலத் தீசன் பொடிப்படுவா னிங்கில்லையோ பொல்லா தகத்தீசன் பொருப்பேறி மாண்டானோ எல்லா ஆபத்தும் இத்தனைநாள் காத்துஇப்போ மாண்டானோ அகத்தீசன் மாமுனியாய்ப் போனானோ வேண்டு மென்றகாலம் வேம்புமினிப் பானதுபோல் பார்வதி மாதுமையும் பரமே சொரியாளும் சீர்பதியென் னக்காள் சிறந்தமண்டைக் காட்டாளும் ஒக்கொன்றாய்ச் சேர்ந்தாரோ ஓவியம்நான் வேண்டாமென்று அக்கறுகு சூடும் ஆதி வெறுத்தாரோ மூவாதி மூவருக்கு முன்னுதித்து வந்தவனோ இவனுடைய மாயம் என்னசொல்லப் போறோம்நாம் சிவனுக்கு மென்னுடைய செய்தி தெரியுமல்லோ ஆருக்கு மடங்காத அதிகாரம் பெற்றவனோ பாருக்குள் வந்து பரிசு கெடுக்கிறானே போகவழி சொல்வீர்களோ பொன்னுகன்னி யெம்பதிக்கு ஏகவழி சற்றும் எனக்குத் தெரியல்லையே என்று பகவதியாள் இரைஞ்சிமிகக் கூச்சலிட்டு 860 மன்றுதனில் வீழ்ந்து மாபுலப்ப மாயழுதாள் புலம்பிடத் திருமால் மாதைப் பொறுபிள்ளாய்ப் பிள்ளாய்ப் பெண்ணே சலம்பிநீ யுரைத்தா லோகம் தட்டுண்டு போமோ சொல்லு பலம்பெற வுனக்கு இந்தப் பருவமா மணங்கள் செய்ய நலம்பெற வரங்கள் பெற்ற நற்பரத் தீசன் நானே நானென்ற ஈச னானால் நானிலம் பிறவார் கள்ளக் கோனென்ற இடையன் சாமிக் கோபால னான தாலே தானென்று உலகில் தோன்றி சடாட்சர ஆட்டு மாடி நானென்று வேடம் பூணும் நாரணன் நீதா னென்றாள் நாரணன்நீ நீதா னென்று நவின்றது சரிதான் பெண்ணே காரண வுகத்துக் கெல்லாம் கருவுதித் தோங்கு மாதி நாரண ஈச னல்லால் நடப்புவே றாரு சொல்லு வாரணக் குயில்போல் வன்ன மயிலென வுரைத்தா ரையா உரைத்திடு மொழியைக் கேட்டு உறுமியே கோப முற்று வரைத்தடம் புலிபோல் சீறி மங்கையு மாறிச் சொல்வாள் நரைத்துமே புலச்சை கெட்ட நாரண ஈச னென்று துரைத்தன மாகச் சொல்லச் சுணையுண்டோ வுனக்கு என்றாள் சாதிக்குச் சாதி நீயும் சமைந்துநல் வேடம் பூண்டு தாதிக்குக் கணவன் போலும் சடமெடுத் துடல்கள் போட்டு வாதிக்குப் பிறப்பாய்ப் பின்னும் வழியுன்றன் குலமே கந்தன் 880 சாதிக்குச் சரியே வுன்றன் தன்குல மறிவே ளானும் அறிவே ளானென்ற பெண்ணே ஆதியு மெனதுள் கண்டாய் தறுமொழி சொல்ல வேண்டாம் தாணுமா லயனும் நானே உறுமொழி யொருசொற் குள்ளே உகமதை யாள நானும் மறுமொழி யில்லா வண்ணம் வரம்பெற்ற நாதன் நானே அப்போ தரிவையரும் ஆதி முகம்நோக்கி இப்போ துன்மருட்டு எல்லா மிகஅறிவேன் சோலிமிகச் செய்யாதே கெஞ்சுகவாய்ப் பெண்ணாரைப் பாதகங்க ளேராதே பாவையரை விட்டுவிடு தோதகமாய் வித்தைத் தோகையரோ டேறாது எங்கள் கண்மயக்கம் எல்லா மிகத்தெளித்து தங்கள்தங்கள் பதிக்குத் தானேக விட்டுவிடு கேட்டந்த நாரணரும் கிளிமொழியோ டேதுரைப்பார் நாட்ட மடவாரே நானென்ன செய்தேன்காண் உங்களைநான் கட்டி ஓடிமிகப் போகாமல் எங்களுட பொற்பதியில் இட்டிருக்கோ பிள்ளாய்ச்சொல் போகவே ணுமென்றால் பிடித்திழுப்பா ருண்டோசொல் ஏகவே ணுமென்றால் எழுந்திருந்து ஏகலாமே மாயத் திருமேனி மனதுள்ளொன் றேயடக்கிப் 900 வாய்த்திரு வாய்மலர்ந்து உரைத்திடவே பெண்ணாளும் வாயுரைத்தாற் போலே மனதுமிகச் சொல்லாதே நீயுரைத்தாய் நெஞ்சம் நினைப்புவே றாயிருக்கும் மாய மறிவாரோ மாயாதி யுன்சூட்சம் உபாய மறிய ஒருவரா லேலாது என்று மாகுமரி இப்படியே சொன்னவுடன் நன்று நன்றென்று நாரணர்பின் னேதுரைப்பார் பெண்ணே யெனதுடைய பேரழகிப் பொன்மயிலே கண்ணே யெனது கனியேயென் தெள்ளமுதே அமுதவாய்ச் சொல்லழகி ஆசார வீச்சழகி குமுதவாய்ப் பெண்ணே குமரிப் பகவதியே தேனே மயிலே திகட்டாத தெள்ளமுதே மானே குயிலே மரகதப்பெண் ணோவியமே கிஞ்சுகவாய்ப் பெண்ணே கிளிமொழியென் மாமயிலே செஞ்சுடரே நல்ல திரவிய மாமணியே பொன்னும் பகவதியே பிள்ளாய்நான் சொல்வதுகேள் என்னுடைய பேரில் எள்ளவுங் குற்றமில்லை கலியழிய வயது காலஞ்சரி யானதினால் வலிய யுகமான வாய்த்ததர்ம நற்புவிதான் பிறப்பதினா லிந்தப் பெரும்புவியில் நாம்பிறந்து 920 சிறப்பதுகள் செய்து செய்கரும முமுடித்து நாடாள நமக்கு நல்லபல னானதினால் தாடாண்மை யான சத்தி பகவதியே உண்மைதான் சொல்லுகிறேன் ஓவியமே நீகேளு தண்மையல்லால் வேறு தப்பிதங்கள் சொல்லேனான் கயிலையங் கிரியில் கறைக்கண்ட ரீசுரரும் மயிலனையா ளான மாது சரஸ்வதியும் மாது உமையாள் வாய்த்தகுல பார்வதியாள் சீதுபுகழ் லட்சுமியாள் சிறந்த பகவதியாள் மண்டைக்காட் டாள்தெய்வ மடந்தையே யுபேர்கள் குன்றிலுறை வள்ளி கோதைதெய் வானைவரை பூமடந்தை நல்ல பொன்னரியத் தேவியர்கள் பார்மடந்தை கங்கை பாணி மடந்தைமுதல் எல்லோருங் கூடி இருக்க வொருதலத்தில் வல்லாரு மீசர் வகுத்ததுவே நீகேளு கலியன் வரம்பெற்றுக் கயிலைதனை விட்டவனும் திலிய னவனுகத்தில் தேவியவள் பெண்ணுடனே வருகுமந்த வேளையிலே  மாமுன சீராமரிஷி திருஉமையாள் பங்கரோடு சென்றுநின் றேதுரைப்பார் நல்லபர மேசுரரே நாட்டிலிந் தக்கலியன் 940 வெல்லக்கூ டாதவரம் வேண்டியிவன் போறதினால் எக்கால மையா இவன்முடி வாவதுதான் அக்கால மெல்லாம் அருளுமென்றா னீசுரரை நல்லபர மேசுரரும் நாடிமுனி கேட்டதற்குச் சொல்லலுற்றார் பெண்ணே செவிகொடுத்துக் கேட்டிடுநீ சிவன் ரோமரிஷிக்கு அருளியது மாமுனி கேளென்று மாயாத ஈசுரரும் தாமுனிந்து சொன்னத் தன்மை மிகக்கேளு பொல்லாக் கலியன் பொன்றியடி வேரறுவ(து) எல்லா மறிய இலக்கறியக் கூறினராம் இவன்மா ளும்போது இனத்துக் கினம்பகையாம் சிவஞான நினைவு செல்லாது தேசமதில் கொலைகளவு ரெம்பக் கோள்கள் மிகுந்திருக்கும் தலைஞான வேதம் தடுமாறிக் கைவிடுவார் நேருக்குக் காலம் நெகிழ்ந்திருக்கும் பார்மீதில் போருக்கு யாரும் புத்தியாய்த் தானிருப்பார் பிள்ளைக்குத் தாயும் பெருத்தபகை யாயிருக்கும் கள்ளக் கணவருட கருத்துமிக மாதருக்காம் கூடி யுடன்பிறந்த கோதையரைப் பெண்ணெனவே நாடி யவரெண்ணி நாணியிறப் பார்கோடி வாரி கோபிக்கும் வாங்கும் சிலஇடங்கள் 960 மாரி மறைந்துவிடும் வாயுவது நோய்வீசும் கீழ்ச்சாதி யெல்லாம் கெறுவிதங்கள் மிஞ்சியவர் மேல்சாதி தன்னை வேலைகொண்டு தான்வருவார் வம்பருக்கு நோக்கம் வாக்கில் மிகஇருக்கும் அன்பருக்கு நோக்கம் அடங்கி மிகஇருக்கும் மனுவதிலே கற்பிகழா மாதர்கற் பேயழந்து தனுவாய்ப் புருஷனுட தன்வாக்குக் கேளார்கள் தெய்வ நிலைகள் தேசமதில் காணாது மைநெறியப் பெண்ணார் மனுநீதங் காணாது இராச நெறிநீதம் இராத்தியத்தில் காணாது பிராயம் வருமுன்னே பெண்கள் நிலையழிவார் தெய்வ மடவார் தேசமதி லேவருவார் வைய மறிய மாலையிட்டு வாழ்ந்திருப்பார் பார்பதியாள் ஈசொரியாள் பரமே சொரியாளும் சீர்பதியாள ளான சீதாதே விமுதலாய்க் கன்னி குமரி கயிலைபுகழ் மாதரெல்லாம் உன்னி யவர்கள் ஒருதலத்தி லேகூடி வாழ்ந்திருப்பார் மங்களமாய் மக்கள்கிளை வாழ்வுடனே தாழ்ந்திறந்து மாகலியன் தன்னால் மடிந்திடுவான் இப்படியே யிந்தக் கலிமாயும் லக்கெனவே 980 அப்படியே மாமுனிக்கு அருளச் சிவனாரும் பின்னு முனியும் பிஞ்ஞகனோ டேகேட்பான் துன்னுபுக ழீசுரரே தெய்வமட வார்களெல்லாம் கலியுகத் திலவர்கள் கட்டா யொருதலத்தில் சலிவில்லா தேவாழ்ந்து சந்ததிகள் வாழ்வுடனே வாழ்ந்திருப்பா ரென்று வகுப்புரைத்த ரீசுரரே கூர்ந்திவர்கள் தம்மைக் கோலமணஞ் செய்கிறதார் யானறியச் சொல்லும் அரனே எனத்தொழுதான் தானறியச் சொன்னத் தன்மை மிகக்கேளு நாடுகுற்றங் கேட்டு நல்லோரைத் தேர்ந்தெடுத்துக் கேடுகலி நீசருட கிளைவழிக ளுமறுத்துத் தெய்வ சான்றோர்களுக்குச் செங்கோல் மிகக்கொடுத்து மெய்வரம்பாய்த் தர்ம மேன்மைமுடி யுந்தரித்துத் தரும புவியாளத் தாட்டீக வைகுண்டரும் பொறுமைக்குல மானதிலே பிறக்கிறா ரானதினால் நாங்க ளெல்லோரும் நமனுவர்க் குள்ளாவோம் தாங்கி யொருபொருள்போல் தாமிருப்போ மப்பொழுது ஒருபொருளாய் வந்து உருவெடுப்ப தானதினால் திருமடந்தை யாவரையும் செய்யுமன்னர் தாமவராம் என்றீசர் சொல்ல இசைந்தமுனி நல்லதென்று 1000 நன்று நன்றையா நல்லகா ரியமெனவே சந்தோசங் கொண்டு தானிருந்தான் பெண்ணரசே முந்தோர் மொழிந்த முறைநூற் படியாலே வந்ததுகா ணிந்தவிதி மங்கையரே யுங்களுக்கு எந்ததுகா ரியம்பெண்ணே என்னையொன்றுஞ் சொல்லாதே தலையில் விதிபிள்ளாய்த் தங்கடங்க விட்டுவிடு கிலேச மதையெல்லாம் கிளிமொழியே விட்டுவிடு கொண்டுவந்தேன் பெண்ணே குவிந்தவதி எந்தலைக்குள் பண்டு அமைத்தபடி பதறாதே பாவையரே பெண்ணே நீயொருத்திப் பேர்பெரியக் கண்ணரசே கண்ணேயுனைக் காணாமல் கலங்கிமெத்த நானலைந்து வாடி யிருந்தேனடி மங்கையுனைக் காணாமல் கோடி யிருந்தேனடி குமரியுனைக் காணாமல் தாபத்தா லுன்னைத் தவமிருந்து கண்டேனடி கோபத்தால் கன்னி குமரியென்னைப் பேசாதே என்று மகாமாலும் இரக்கமுடன் மாதைமிகக் கொண்டு அணைவாய்க் குழைவாய் மிகவுரைக்க அம்மை பகவதியாள் ஆகங் களிகூர்ந்து நம்மைப் படைத்தது நாயன்முன்னா ளென்றுசொல்லி இருந்த பதியை எண்ணிöண்ணி மாதுநல்லாள் 1020 பொருந்தும் விழியாள் பெருமிமிக நீருவிட்டு அழுதாளே சொல்லி அருவரைகள் தானிளக ஒழுகாக நிற்கும் உலக நருளழவே மாமரங்க ளெல்லாம் பூத்துச் சொரிந்தழவே ஐயோ நானிருந்த அம்பலமும் வீதிகளும் வையா வழித்தெருவும் மண்டபமுந் தோற்றேனே சிங்கா சனமும் செகல்த்துறையும் வாவிகளும் மங்காத பொன்னு மாளிகையுந் தோற்றேனே இலாடக் கிழவன் இராத்திரியில் வந்துநம்மைக் கபாடமிகச் செய்ததினால் கனபதிகள் தோற்றேனே பொன்னா பரணமும் பெட்டகமுந் தோற்றேனே முன்னா ளெழுத்தோ முத்துமண்ட பமிழந்தேன் ஆண்டிலொரு தேரோட்டம் அதுவெல்லாந் தோற்றேனே வேண்டும் நருட்கள்வந்து விழுந்திறைகள் தோற்றேனே தண்டையணி சிலம்பும் தரளமெல்லாந் தோற்றேனே துணைக்கிள்ளை யானத் தோழியரைத் தோற்றேனே பணப் பெட்டகமும் பைம்பொன்னரிய பட்டுகளும் நவமணியால் செய்த நல்லவடந் தோற்றேனே செகமெல்லாங் கூடிச் சேவிப்பதுந் தோற்றேனே 1040 இத்தனைநா ளுமிருந்து இந்தக்கெதி யோஎனக்கு முத்திபெற்ற ஈசன் முன்னெழுதி வைத்ததுவோ அய்யோநான் பிறந்த அன்றுமுத லின்றுவரை வெய்யோன் முகம் வரையும் செல்லியறியேனே பாவிக் கிழவன் பரிகாசஞ் செய்வானென்று ஆவி யறிந்திலனே அங்கமது வாடுதையோ மூன்றுபொழு தாச்சே ஊறும்நீர் தானருந்தி மீண்டென் சரீரம் விழலா யெரியுதையோ பாலு பழமும் பருந்தேனுஞ் சர்க்கரையும் நாலு ரண்டான நல்ல ருசியதுவும் பாவித்த கும்பி பருங்கனல்போல் மீறுதையோ ஆவிதடு மாறுதையோ ஆதிபர மேசுரரே என்று பகவதியாள் எண்ணமுற்றுத் தானழவே மன்று தனையளந்த மாலுமிக அமர்த்தித் தேனினிய கண்ணே தேவி பகவதியே நானினித்தான் சொல்லும் நல்ல மொழிகேளாய் நான்மணங்கள் செய்யும் நாரியர்கள் தம்மிலுமோ மேன்மைய தாயுனக்கு வெகுபணிகள் நான்தருவேன் பொன்பணங்க ளானப் பெட்டக முந்தருவேன் என்பதி யுந்தருவேன் ஏறும்பல் லாக்கருள்வேன் 1060 தண்டாய மேறிச் சனங்கள்மிகப் போற்றிவரக் கொண்டாடும் நல்ல குருபாக்கி யந்தருவேன் திருநாள் பவிசு தினமுனக்கு நானருள்வேன் அருள்ஞானப் பெண்ணே அங்கிருந்த சீரதிலும் அய்யிரட்டி யாக அணிவே னுனக்குடைமை பொய்யென் றிராதே பொன்முடியின் தன்னாணை என்று மாயாதி இப்படியே ஆணையிட்டுக் குன்று தனமின்னாள் குமரி மனமகிழச் சத்தியஞ் செய்து தலையைத் தொட் டாணையிட்டுப் புத்திவந்து பெண்ணாள் பொன்னும் பகவதியாள் நாதனுட தஞ்சமென நாடி யகமகிழ்ந்து மாது குமரி வாயுரை யாதிருந்தாள் பகவதி திருக்கல்யாணம் அப்போ திருமால் ஆனந்த மேபெருகி இப்போ பகவதியை ஏற்றமணஞ் செய்யவென்று உன்னித் திருமால் ஒருசொரூபங் கொண்டனராம் மின்னுமந்த ஈசுரராய் வேடமது பூண்டு எக்காள வாத்தியங்கள் இசைதாள நாகசுரம் அக்காலத் தேவர் ஆகாய மீதில்நின்று பந்தல் விதானமிட்டுப் பாவாணர் போற்றிநிற்கச் சந்தமுடன் மனிதச் சாதி மிகமகிழ 1080 தெய்வரம்பை மாதர் திருக்குரவைத் தான்பாட ஞாய மனுவோர் நற்குரவைத் தான்பாட பகவதிக்கு நல்ல பாரமணக் கோலமிட்டுச் சுகபரனு மாலைமணச் சொரூப மெடுத்தவரும் பிச்சிமா லைபுரிந்து பொற்கடுக்கன் மீதணிந்து மிச்சமுடன் வெள்ளி விரலாளியோ டரைஞாண் பொன்தா வடங்களிட்டுப் பொன்னரிய தாலிதன்னை மின்தா வடம்பூண்ட மெல்லி பகவதிக்குக் கண்ணானத் தாலி காரணத்து நற்தாலி விண்ணோர்கள் மெய்க்க விறலோன் மிகத்தரித்தார் கண்டு தெய்வாரும் கன்னி பகவதிக்கு இன்று மணம்புரிந்தார் இறையவர்தா னென்றுசொல்லிக் கொண்டாடிக் கயிலை குவித்துமிக வாழ்ந்திருந்தார் தொண்டான சான்றோர் துதித்து மிகப்போற்றிக் கலிமுடிந்த காலம் கன்னி பகவதிக்குச் சலிவில்லா மாமணங்கள் தானாச்சு நன்றெனவே எல்லோருங் கொண்டாடி இருந்தார்கா ணம்மானை நல்லநா ராயணரும் நாடி யகமகிழ்ந்து செல்லமட வாரோடு சேர்ந்துவிளை யாடிருந்தார் அந்தந்தப் பெண்களுக்கு அழகுசொரூ பம்வேறாய்ச் 1100 சொந்த விளையாட்டுத் தோகையரோ டாடினராம் ஆடித் திருநாளும் ஆனந்தக் கும்மிகளும் நாடி யுகத்தீர்ப்பும் நல்லமக்க முக்கறிவும் சொல்லி யாமங்கூறிச் சோபனங்கள் தான்பாடி நல்லியல்பாய் நாதன் நடத்தி வருகையிலே பார்வதி திருக்கல்யாணம் ஈசுரனுக் கேற்ற ஏந்திழையாள் பார்வதியை வீசுபுகழ் மாதுமையை வெற்றிமண்டைக் காட்டாளை மாமணங்கள் செய்ய மனதிலுற் றெம்பெருமாள் பூமணங்கள் னானப் பொன்னுநல்ல பார்வதிக்கும் மங்களங்கள் கூறி மாதை மிகநினைத்துத் திங்கள் சடையணிந்து சிவவேட முந்தரித்து மாத்திரைக் கோல்பிடித்து மார்பில்தா வடம்பூண்டு காத்திருந்து பார்வதியைக் கருத்தாய் நினைக்கலுற்றார் மாதுமைக்கு மங்களங்கள் மயேசு ரன்கூற சீதுகந்த மாதுகளைச் சிவனு மிகநினைத்துக் கருத்தா யிருந்து காண்டமது சொல்லியவர் உருத்தா யிருந்துஓதுவார் மோகமதாய்ப் பெண்ணே யென்பார்வதியே பேரான மாதுமையே கண்ணே யென்பார்வதியே கனகவொளி ரெத்தினமே கூட்டுக் கிளியே கொடியிடையே நிங்களெல்லாம் 1120 நாட்டிலென்னை விட்டு நன்னகரில் வாழ்வீரோ தனியேநான் வந்திருந்து தவித்துமுகம் வாடுவது கனியேயென் மாமணியே கருத்தி லறியீரோ உள்ளுடைந்து வாடி உங்கள்மேல் காதல்கொண்டு தள்ளுடைந்து நானிருக்கும் தன்மை யறியீரோ ஊணுறக்க மில்லை உங்களைநா னெண்ணியெண்ணிக் கோணுதலாய் வாடி கோடிமுகம் வாடுறேனே வாரீரோ பெண்காள் வயிறுபார்த் தன்னமிடப் பாரீரோ என்முகத்தைப் பார்த்திரங்க மாட்டீரோ அன்னங்காய் வைத் அமுதருந்து மென்றுசொல்லி முன்னிங்கே வந்து முத்தமது தாரீரோ வாழை பழங்கனிகள் மாம்பழம் பாலக்கனிகள் கூழனைய சந்தனமும் கொண்டுவந்து தாரீரோ கண்ணரிய பெண்ணுகளே கள்ளமில்லா தோவியங்காள் பெண்ணரிய மாமயிலே பிள்ளா யென்கண்மணியே எண்ணுஞ் சிறுபிள்ளையாய் இருக்குமென்றன் பார்வதியே கண்ணு மயிலே கைக்குள்வந்து சேராயோ என்றுபர நாதனுமோ இவ்விசைகள் தான்கூற மன்றல்குழ லுமையாள் வாய்த்தகுலப் பார்வதியாள் வந்துதிருப் பாதமதில் மாகோபமாய் மகிழ்ந்து 1140 முந்து மொழியெல்லாம் மொழிந்தாரே மாதரவர் அய்யோஈ  தென்ன அடிமாறு காலமதோ பொய்யோ கலியன் பிறக்கப்போய் நாங்களெல்லாம் இப்பா ருலகில் இப்படியே வந்ததென்ன முப்படியே யுள்ள முறைநூற் படியாலே பொல்லாக் கலியுகந்தான் பொடிப்பட்டுப் போறதற்கோ வல்லாத்த மங்கையெல்லாம் மாகலியில் வந்ததுதான் என்றந்த மாதர் இதுகூற மாயபரன் நன்றென்றன் மாதர்களே நாம்நினைத்த துபோலே வந்தீரே யின்று மணம்புரிய வேணுமென்று புந்தி யயர்ந்து பூவை முகங்கோடி அண்ணர்நா ராயணரும் அவனிதனில் வந்தாரென்று பெண்ணரசி நாங்கள் போய்ப்பார்க்க வேணுமென்று வந்தோமே யென்னுடைய வரம்பெரிய அண்ணரென்றாள் அண்ணரது நீயென்றாய் ஆயிழையே யிவ்வுகத்தில் இண்ணதுவே இப்படித்தான் என்னுடைய நாயகமே மனதயர்ந்து மாதர் வாயுரைக்கக் கூடாமல் தனதுள் முகங்கோடி தலையில் விதியெனவே நின்றார் மடவார் நினைவு தடுமாறிப் பண்டார மாகப் பரமன் வடிவெடுத்துத் 1160 தாலி மிகத்தரித்தார் தாமனந்தப் பெண்ணார்க்கு ஆலித்துப் பார்வதியை அரவியுட னீராட்டி சந்தோ சமாகத் தாலி மிகத்தரித்தார் வெந்தோசந் தீர்ந்து மேலோர்கள் கொண்டாட வையகத் தோரும் மனமகிழ்ந்து கொண்டாட செய்யத் திருமால் செய்சடங்கு கள்முடித்து வாழ்ந்திருந் தார்பெண்களுடன் மாய பரநாதன் தாழ்ந்து மடவார் சரண மிகப்பூண்டு பூண்டு பணிவிடைகள் பூவையர்கள் செய்துமிக வேண்டும்பல பாக்கியத்தோ(டு) இருந்துமிக வாழ்ந்தார் இப்படியே பெண்களொடு இருந்துமிக எம்பெருமாள் நற்புடைய தேர்திருநாள் நாளுங் குறையாமல் செய்து இகனை சிவசோ பனம்புரிந்து பைதுவளை மாதரோடு பண்பாக வேயிருந்தார் மாதருக்கு மாதவனாய் வானோர்க்கு நாயகமாய்த் தாரணிக்கும் நாதனெனத் தான்வாழ்ந் திருந்தனராம் வாழ்ந்திருக்கும் நாளில் மாதுகன்னி மார்களோடும் சேர்ந்திருக்கும் நாளில் திருமால் மனமகிழ்ந்து கூர்ந்தொரு தேவி குவிந்தமண்டைக் காட்டாள்க்கு சோபனங்கள் கூறி சுத்தமங்க ளம்பாடி 1180 சேவரசி யான மெல்லியரை நாமணந்தான் மோகினி வேடம் புரிவதற்குக் கோலம்புகழ்ந்தணிய வேணுமென்று மதிபெரிய மாதை மயக்கமிகச் செய்திடவே மாதுக்கு நல்ல மகாவிருப்ப மானதொரு சீதுகந்த மாதரென செம்பவள மாயவரும் காதுக்குத் தோடணிந்து கைக்கு வளையணிந்து மார்பில் வடமணிந்து வாய்த்ததண்டைக் காலிலிட்டுச் சேலை யுடுத்துச் சிவந்தகொசு கமுடித்து மாலை யணிந்து மார்பில் கலையணிந்து கோர்வை யணிந்து குழலு மிகமுடித்துத் தோர்வை படாதே தோகையென வேசமைந்து மஞ்சணையும் பூசிபிச்சி மாலை மிக அணிந்து செஞ்சொல் மதனைச் சிந்தைக்குள் ளேயிருத்தி எடுத்தார் பெண்ணாக எம்பெருமாள் கோலமது கடுத்தகன்னி மார்கள் கன்னிக் கணவரென்று சொல்லி மகிழ்ந்து தோழிநா மென்றுசொல்லி முல்லையணி பெண்ணார் முகுந்தன்பதந் தொழுவார் நாட்டி லுள்ளோரும் நாரணர்பெண் ணானாரென்று தாட்டிமையாய்ப் போற்றி சரணம் பணிந்துநிற்பார் இப்படியே வேசம் எடுத்துத் திருமாலும் 1200 பொற்படியில் வாழும் பொன்னுமண்டைக் காட்டாளை மயக்கிக் கொடுவரவே மாமோகப் பெண்ணேவ இச்சொரூபம் போலே ஏந்திழையாள் கண்ணிலொரு சச்சு ரூபமாகத் தான்கண் டுரைபகரும் பெண்ணேயென் னக்காள் டுரைபகரும் பெண்ணேயென் னக்காள் பேர்பெரிய நாயகமே கண்ணே யென்மாமணியே கனகவொளி மாதவமே கலியுகத்தி லேபெரிய கண்காட்சை தன்னுடனே வலிதான நல்ல வாய்த்த பதிச்சிறப்பும் நித்தந் திருநாளும் நீலமணி மண்டபமும் சிற்றம் பலமும் திருநாள் சிறப்புடனே சத்தகன்னி மாரும் தண்டரள மாதுமையும் புத்தியுள்ள பார்வதியும் போர்மகள் பகவதியும் கங்கை மடவாரும் காட்சி மிகப்புரிந்து கொங்கை மடவார் கூடி மிகப்புரிந்து கும்மி யடித்துக் குரவை மிகக்கூறி எம்வடிவு போலே ஏலங் குழலார்கள் ஆடிப் படித்து அலங்கிருத மாகியவர் சாடிக் குலாவி சனங்கள்வெகுக் கூட்டமுடன் பாலு பழமருந்திப் பாவிக்கும் பாவனையை மேலுக் குகந்தவளே விடுத்துரைக்கக் கூடாது 1220 என்றுரைக்க அந்த இளவரசிக் காட்டாளும் அன்று மதிமயங்கி ஆயிழையாள் மாய்கையொடு கூடி நடந்து கூண்டரிய நற்பதியில் ஆடிக் களிக்கும் ஆதியிகனைச் சுபையில் வந்தாளே மாய்கை மண்டைக்காட் டாளுடைய சிந்தை யதற்குள்ளே சென்று மிகவிருந்து திக்குத்திசைகள் தெரியாமல் தான்மயங்கி பக்குவ மாது பறிகொடுத்தப் பேர்களைப்போல் புலம்பித் தவித்துப் பெண்ணரசி நிற்கையிலே வலம்புரிக்கண் மாயன் மாதை மிகவருத்தி மணமுகிக்க வென்று மாயன் மனதிலுற்றுக் குணமுடைய மாயன் கூண்டுமுன் மாலையிட்டப் பகவதிக்குள் சேர்த்துப் பாரமணஞ் செய்யவென்று சுகபதியா ளந்தச் சோதி பகவதிக்குள் உள்ளாக்கிக் கொண்டு உற்ற திருச்சபையில் துள்ளாட்ட மாகித் தொகுத்தகாண் டம்படித்தாள் வையகத்தோர் காண வாழும் பகவதியாள் செய்யமண்டைக் காட்டாள் சிறந்தகாண் டம்பிடித்தாள் மண்டைக் காட்டம்மை காண்டம் படித்தல் அய்யோநான் கண்மயக்காய் அங்கிருந் திங்குவரப் பொய்யோ வொருமாய்கைப் பெண்ணாக வந்ததுதான் 1240 இங்கே யிவர்போலே இருந்ததுகாண் வந்தபெண்ணும் சங்கை நமைக்கெடுக்கச் சமைந்தாரே பெண்ணாகிப் பெண்ணாய்ச் சமைந்து பேராசையு மருளிக் கண்ணான என்றன் கற்பு மழிந்தேனே என்றுமா தேவி இப்படியே சொன்னவுடன் ஒன்றுமறி யாதவர்போல் உள்ளந் தனிலடக்கிப் பெண்ணே நானிந்தப் பெருங்கலியைத் தான்முடிக்கக் கண்ணான பெண்ணரசி கரிய சொரூபமது எடுத்திகனை கூத்து யானிங்கே யாடுறவன் முடுத்துந்த னூரில் முறைமயக்க வந்தேனோ எனக்குப்பெண் ணில்லையென்று இரந்துகொள்ள வந்தேனோ தனக்கிதுவோ ஞாயம் தரணியது சொல்லாதோ நாமிருப் பிங்கே நாமமெங்குங் கேட்குதல்லோ சோமவா ரமணிந்த சுவாமியுட கற்பனையோ என்று பெருமாள் இதுமொழிய மாதுசொல்வாள் குன்றெடுத்த மாயக் கோபாலா வுன்சூட்சம் எவரா லளவெடுக்க ஏலுங்கா ணுன்மாயம் கவராயிரங் கோடிக் கருத்திருக்கு மாயவரே இராமனாய்த் தோன்றி இராவணசங் காரமது சிராமர் படைவகுத்துச் செய்யம்பு கைப்பிடித்துப் 1260 போரில்நீர் நின்று பெருதுகின்ற வேளையிலே மேரு குலுங்கி விண்தூள் மிகப்பறந்து ஆகாயத் தேகி அந்தரங்க மேகமதில் தூள்மூடக் கண்டு தேவர் மீகப்பதறி வேழதிய உன்போர் மிகுதேவர் பார்க்குகையில் போரிலும்நீர் நின்றுப் பொருது சரம்விளைக்க வாரியிலும் பாம்பணையில் வாய்த்தபள்ளி கொண்டீரே ஆய்ப்பாடி ஆயர் எல்லோருந் தாங்கூடிச் சாய்ப்பானப் பேய்களுக்குச் சருவில் கொடைகொடுக்கப் பேயையெல்லா மோட்டி பெரும்பூத மாயிருந்து ஆயர்கள் பார்த்திருக்க அங்குபூ சாரியுமாய்த் தின்றாயே யத்தினையும் சிலபூத மாயிருந்து தொட்டிலா யர்மனையில் சிறுபிள்ளையாய்க் கிடந்து மட்டுப் பருவமுள்ள மாதர் மனைபுகுந்து விளையாடி நீயும் வேறா ரறியாமல் குழைவாய் மதலையெனக் கூண்டதொட்டி லேகிடந்து சிறுகுழவி போலே சீறி மிகஅழுவாய்ப் பருவதங்க ளுமெடுப்பாய்ப் பாலன்போ லேகிடப்பாய் உன்சூட்ச வேலை உரைக்க எளிதாமோ தன்சூட்ச மெல்லாம் தானுரைக்கக் கூடாது 1280 பலவேசங் கொண்டு பார்முழுதுஞ் சுற்றிடுவாய்க் குலவேசம் நீரும் கொண்ட தொழிலல்லவோ ஆரோடுஞ் சொல்லி அதட்டிவிட வேண்டாமே பாரோ டுதித்துவந்த பாவையொடு செல்லாது என்றுமண்டைக் காட்டாள் இசைந்தமொழி தான்கேட்டு நன்றுநன்று பெண்ணே நமக்கிதுவே ஞாயமுறை மண்டைக்காட்டம்மை திருக்கலியாணம் பெண்ணேயுன் றன்பேரில் பேராசை ரெம்பவுண்டு கண்ணே யுனையிப்போ கலியாணஞ் செய்வதற்கு வேளையி தாகும் மெல்லியரே யென்றுரைக்க மானதிய மங்கை மனதயர்ந்து வாய்குழறித் தலையி லெழுத்தெனவே சத்தமுரை யாடாமல் சிலைநுதலிக் கன்னி சொல்லுரையா தேயிருந்தாள் இருந்த நினைவை ஏகமூர்த்தி யறிந்து பொருந்து மதியானப் பிரமாதி வேசமதாய் வேச மெடுத்து மேளத் தொனியுடனே வாசவருந் தேவர்களும் மலர்மாரி தூவிநிற்க தேச நருளறியத் தெய்வமட வாரறிய மாய பரனும் மகாபெரிய நூல்முறையாய் வாசக் குழலாளை மாலையிட்டா ரம்மானை மாலையிட்டு நாதன் வாய்த்தசடங் குங்கழித்துச் 1300 சாலையத் துள்ளேகித் தானிருந்தா ரம்மானை வள்ளி திருக்கல்யாணம் மணமுகித்து நல்ல மணவறையக லுமிருந்து துணைபெரிய மாயன் சுருதி முறைப்படியே ஆகமத் திகனை அலங்கிருத மாய்ப்புரிந்து நாகரீக நாதன் நடத்திவரும் நாளையிலே கந்தனுக்கும் பெண்ணைக் கலியாணஞ் செய்யவென்று சிந்தித்து நல்ல திருமால் மனமகிழ்ந்து கேட்டு வரையாள் கோதைவள்ளி நாயகியைக் கந்தன் சொரூபம் கரியமால் தானெடுத்து எந்தன் பிரானும் ஏற்றவள்ளி நாயகியை மாலையிட்டு நல்ல மணமுகித்தார் கந்தனுமே வேலையிட்ட மான வேண்டுஞ் சடங்குசெய்து நாளிட்டு வந்து நாளேழு மேகழித்து வாழட்டு மென்று வாய்த்தசடங் குமுகித்து மாதரோ டெல்லாம் மகிழ்ந்திருந்தா ரம்மானை தாரணியோ ரறிய தான்வாழ்ந் திருந்தனராம் பெண்ணார் தமக்குப் பேர்பெரியத் தற்சொரூபம் கண்ணான மாயவரும் காட்டி மிகவாழ்ந்தார் வாழ்ந்திருக்கும் நாளயிலே மங்கை தெய்வ மாதர்களில் 1320 ஏந்திழையில் சிலர்கள் இளங்குழலி பெற்றனராம் பாலராண் பெண்ணும் பாவையர்கள் பெற்றுமிகக் கோலமுடன் வாழ்ந்திருந்தார் கூண்டரிய செல்வமோடு பாக்கியங்கள் ரெம்பப் பவிசு குறையாமல் நோக்கியல்பாய் மாதர் நுண்ணிமையாய் வாழ்ந்திருந்தார் நாரா யணர்க்கு நல்லமுது தான்படைத்து காரணரு மமுது கலந்துமிக வுண்டிருந்தார் 1327