அகிலத்திரட்டு அம்மானை

அகிலத்திரட்டு அம்மானை பகுதி கலி சோதனை இருந்தனர் விஞ்சை பெற்று இருபுற முனிவர் சூழப் பொருந்திடும் கமல மாது பூரண மதுவாய் நிற்கக் கரிந்திடும் நீசப் பாவி கயிறுவாள் வெடிகள் சூலம் புரிந்தவன் கோட்டி செய்து பிடிக்கவே வந்தா னங்கே வருமுன்னே யருகில் நின்ற மக்களை வைந்த ராசர் கருதின மாக நோக்கிக் கடக்கவே நில்லும் நீங்கள் பொருதிட நீசன் வாறான் பொறுத்துநாம் வந்த போது அருகிலே உங்கள் தம்மை அழைத்துநாம் கொள்வோ மென்றார் முப்படியே யுள்ள முறைநூற் படியாலே இப்போது நீசன் இங்கோடி வாறான்காண் மெய்ப்பான மக்களெல்லாம் விலகிநின்று வந்திடுங்கோ செய்கிறதைப் பார்த்துத் திரும்பியிங்கே வந்தவுடன் கையருகி லுங்களையும் கட்டாய் வரவழைப்போம் என்று மக்களுக்கு இயம்ப அவர்விலக முன்குறோணி விந்திலுள்ள மூடக் கௌடனவன் கூட்டப் படையோடு கொக்கரித் தேதுடிப்பாய்ச் சாட்டை வெறிபோலே சாடிவந் தான்கௌடன் சூழப் படையைச் சூதான மாய்நிறுத்தி வேழம் பலரேவி வெடியா யுதத்துடனே வந்து வளைந்தான் வைகுண்டர் வாழ்பதியில் 20 சிந்துக் குயிரான ஸ்ரீபல்ப நாபருமே கவிழ்ந்துபதி வாசலிலே கட்டிலின் மேலிருக்க அவிழ்ந்த துணியோடே அவரிருக்கு முபாயமதை அறியாமல் நீசன் அணிவகுத்துத் தன்படையைக் குறியாய்ப் பிடிக்கக் கூட்ட மதில்நுழைந்து சாணா ரினங்கள் சதாகோடி கண்டுளைந்து வாணாள் வதைப்பானோ என்று மனதுளைந்து குதிரை மேலேறிக் கொடுஞ்சாட்டை யால்வீசி சதிரு சதிராய்ச் சாணாரைத் தானடித்து அடிபட்ட போது அவர்கள்மிகக் கொக்கரித்து முடிபடவே யிந்த முழுநீச வங்கிசத்தை இப்போ தொருநொடியில் இவரையெல் லாமடித்து மெய்ப்பாகக் கொன்று விடுமோ மெனச்சினத்தார் ஆளுக் கொருவன் ஆவானோ நீசனெல்லாம் தூளுபோ லாக்கவென்று துடியா யெழுந்திருந்தார் சான்றோர் சினத்துத் தாறு மிகப்பாய்த்து ஆன்றோரை நெஞ்சில்வைத்து ஆடை மிகஇறுக்கி உடையிறுக்கிக் கட்டி உல்லாசத் தொங்கலிட்டுப் படைத்திரளாய்ச் சான்றோர் பண்பா யொருமுகமாய் எதிர்த்துநிற்கும் போது எம்பெருமாள் தானறிந்து 40 பொதுக்கென்ற கோபமதைப் புந்திதனி லடக்கிப் சுவாமி பொறுமையுரைத்தல் பொறுத்து இருந்தவரே பெரியோரே யாகுமக்கா அறுத்திட வென்றால் அபுருவமோ என்றனக்கு வம்புசெய்வதைப் பார்த்து வதைக்கவந்தே னக்குலத்தை அன்புக் குடிகொண்ட அதிகமக்கா நீங்களெல்லாம் பொறுத்து இருங்கோ பூலோகம் ஆளவைப்பேன் மறுத்துரை யாடாமல் மக்களென்ற சான்றோர்கள் என்னசெய்வோ மென்று இவர்களையைத் தாங்கடித்து பின்னே விலகிப் பெரியவனே யென்றுநின்றார் நீசன் கொடுமை நீசன் மகிழ்ந்து எதிர்ப்பாரைக் காணோமென்று பாசக் கயிறுகொண்டு பரமவை குண்டரையும் கட்டி யிறுக்கிக் கைவெடியா லிடித்துக் கெட்டி யிறுக்கிக் கீழேபோட் டுமிதித்துத் தலைமுடியைத் தான்பிடித்து தாறுமா றாயிழுத்துக் குலையக் குலைத்ததுபோல் குண்டரைத் தானலைத்துக் குண்டியிலே குத்திக் குனியவிடு வானொருத்தன் நொண்டியோ வென்று நெளியிலே குத்திடுவான் வெடிப்புடங் கால்சுவாமி மேலெல்லாந் தானிடித்து அடிப்புடங்கு கொண்டு அடித்தடித்துத் தானிழுப்பான் சாணாருக் காகச் சமைந்தாயோ சுவாமியென்று 60 வாணாளை வைப்போமோ மண்டிப் பதனிக்காரா பனையேறி சுபாவம் பட்டுதில்லை யென்றுசொல்லி அனைவோரை யும்வருத்தி ஆபரணந் தேடவென்றோ சமைத்தாய் நீசுவாமியென்று சாணாப் பனையேறி பனைச்சிரங் கின்னம் பற்றித் தெளியலையே உனைச்சுவாமி யென்றால் ஒருவருக்கு மேராதே ஆளான ஆளோநீ ஆளில் சிறந்தவனோ தாழாய்க் கிடந்து சாமியென்று வந்தாய்நீ நாரண சுவாமி நானென்ற தும்நீயோ வாரணத்தின் காலில்கட்டி வாட்டுவோம் பாருஎன்பான் உன்னோடு நின்றவர்கள் உன்னை யடிக்கையிலே என்னோடு வந்து என்னவென்று கேட்கலையே நீசுவா மியென்றால் நெகிழுவ ரோஇவர்கள் பாசக் கயிறு பற்றுமோ வுன்கையிலே வகைதேட வென்று மனுச்சுவாமி யென்றாயே புகையோடு புகையாய்ப் போறாய்நீ வம்பாலே நருளை வருத்திவிட்ட நல்லமந்தி ரத்தாலே மருளச்செய் தெங்களையும் மண்ணில்விழ வைபார்ப்போம் அல்லாம லுன்கைக் கட்டு மறுவதற்கு வல்லாமை யுண்டானால் மந்திரத்தைப் பார்நீயும் 80 கூனைப் போலிருந்து குறுமுழி முழிப்பதென்ன நானன்னா வென்று நகைப்பா ரொருகோடி ஏசுவார் கோடி எறிவா ரொருகோடி பேசுவார் கோடி பேயன்வெறும் பேயனெனச் சொல்லி நகைப்பார் சுத்தமுள்ள நாரணரை பல்லுயி ரும்படைத்த பரமன்வாய் பேசாமல் கவிழ்ந்து கண்மூடிக் களிகூர்ந் தேமகிழ்ந்து சவந்தரிய நாதன் தானே நடக்கலுற்றார் வெடிகொண் டிடிப்பார் வெட்டவா ளோங்கிடுவார் அடித்தடித்துத் தள்ளி அங்குமிங் குமிழுத்து வேதனைகள் செய்வார் வேதநா ராயணரை சாதனைக ளுள்ள சர்வபர நாரணரும் எவ்வுகத் துக்கும் இப்பாடு என்பாடு இவ்வுகத் துக்கும் இப்பாடு என்பாடு அவ்வுகத்தி லுள்ள அநியாயப் பாவிகளை இவ்வுகத்தைப் போலே எரியாமல் விடடேனோ என்று மனதில் இதமாய் மிகவடக்கி ஒன்று முரையாமல் ஊமைபோ லேநடந்தார் நடக்கவே மாயன் நல்லன்பு சான்றோர்கள் கடக்கவந்து நின்று கண்ணீர் மிகத்தூவி 100 ஏழைக்கா யிரங்கி எங்கள்குல மீதில்வந்தீர் கோழைக் குலநீசன் கொண்டடிக்க வந்தானே பாவிநீ சனாலே பட்ட துயரறிந்து ஆவுமேய்த் தநாதன் ஆளவந்தார் நம்மையுமே அய்யோஇனி நாமள் அலைந்துமிகப் போவோமென மெய்யோடே குத்தி விழுந்தழுவார் சான்றோர்கள் தாய்தகப்ப னில்லையென்று தானடித்த நீசனெல்லாம் வாயயர்ந் திருந்தானே இவர்வந்த நாள்முதலாய் இனியாரு நம்மை ஏற்றுக்கை தாறதுதான் தனியானோம் நாமளினித் தலையெடுப்ப தெக்காலம் என்று சான்றோர்கள் சொல்லி யழுதசத்தம் கன்றுக் கிரங்கும் கண்ணர் மிகக்கேட்டு அய்யா சான்றோர்க்கு அருளல் மலையாதுங் கோநீங்கள் மாமுனிவன் புத்திரரே அலையாதுங்கோ மக்காள் அய்யா திருவாணை இப்பூமி தன்னில்வந்து இத்தனை நாள்வரைக்கும் கைப்பொருளுக் கிச்சை கருத்தில் மிகநினைத்துக் கைக்கூலி வேண்டிக் கருமஞ்செய்தே னானாக்கால் இக்குவ லயத்தில் இனிவரேன் கண்டிருங்கோ தன்மமது நிச்சத்துத் தாரணியில் வந்துண்டால் நன்மைக் கடைப்பிடித்து நான்வருவேன் நானிலத்தில் 120 ஒன்றுக்கு மலைய வேண்டாங்கா ணுத்தமரே என்றைக்கும் நானிருப்பேன் என்மக்கள் தங்களிடம் ஆளுவே னோர்குடைக்குள் ஆனவை குண்டமனாய் ஆளுவோம் மக்கா வையகத்தை நாமாக ஒன்றுக்கு மலைய வேண்டாம் உகபர நாத னாணை என்றுக்கு மலையின் மீதில் ஏற்றின தீபம் போலே கன்றுக்குப் பாலு போலும் கண்ணுக்குப் புருவம் போலும் என்றுக்கு மக்கா வுங்கள் இடமிருந் தரசு ஆள்வேன் முன்முறை விதியா லிந்த முழுநீசப் பாவி கையால் என்விதிப் படவே வுண்டு இறப்பொன் றனக் கென்றதாலே பின்விதி யெனக்கு நன்றாம் பெரும்புவி யாள்வோ மக்கா உன்விதி நல்ல தாகும் ஒளிவறா வாழ்வீர் தாமே சுவாமி கைது என்று மகிழ்ந்து எம்பெருமா ளுள்ளடக்கி மன்று தனையளந்த மாலோன் நடக்கலுற்றார் கெட்டினக் கெட்டைக் கிறுக்க முடனிறுக்கிக் கட்டினக் கட்டோடே கடுநீசன் தானடத்தி ஏசுவார் மாயவரை எறிவார்காண் மாயவரைப் பேசுவார் மாயவரைப் பேயனென்பார் மாயவரை இப்படியே நீசக் குலங்களெல்லா மாயவரை அப்படியே பேசி அடித்து மிகநடத்தி 140 நீசக் குலமிருக்கும் நெடுந்தெருக்க ளூர்வழியே பாசக் கயிறோடு பகற்கள்ள னைப்போலே தெருவுக்குத் தெருவு சிறுகுழந்தை நீசர்குலம் வருகின்ற மாயவரை மண்கட்டி பேர்த்தெறிவார் தலையைப் பிடித்திழுப்பார் சடைப்பேயன் பேயனென்பார் இலைசருகு போலே எரியுகின்ற சாதியெல்லாம் குண்டியிலே யொருவன் கோல்கொண்டு குத்திடுவான் நொண்டியோ வென்று நெளியிலே குத்திடுவான் நம்மள் குலத்தை நாணங் கெடுக்கவந்த பம்பக் குறும்பேயன் பம்பைதனைப் பின்னுமென்பார் அதிலுஞ் சிலபேர் அடடாபோ என்றிடுவார் மதிலேறி வந்து மாமட வார்சிலர்கள் இவன்தா னடியோ என்னையுமே ஆடவைத்துச் சவந்தனையே சுட்டதுபோல் தான்சுட்டப் பேயனிவன் தலைமயிரைப் பனையில் தான்பங்கு வைத்திறுக்கிக் குலையக் குலையக் கொன்னகொடும் பாவியிவன் என்று எறிவாள் இவள்சிலர்க ளம்மானை அன்றுதுகள் கண்டு அதிலுஞ் சிலமடவார் ஆமடியோவுங்களையும் அழைத்தானோ வீட்டில்வந்து ஓமடியோ இந்த இறுமாப்புப் பேசாதுங்கோ 160 அன்றைக் கவனை அடிபணிந்து நின்றுகொண்டு இன்றைக் கவனை எறியத் தொடர்ந்தாயோ என்று சிலபேர் எறியாதே யென்றுரைப்பார் நன்று நன்றென்று நாரணரு முள்ளடக்கி ஒருதிக் கொருதி உரைத்திடுகோவெனவே கருதிமுகம் பாராமல் கண்ணர் மிகநடந்தார் பாவிக் குலங்கள் பச்சைமால் நாரணரை தாவிச் சுசீந்திரத் தலம்நோக்கிக் கொண்டுசென்றார் சுசீந்திரத்தில் அய்யா கொண்டுபோ கும்வேளை கொடும்பாவி நெட்டூரன் விண்டுரைக்கக் கூடாத வேதனைகள் செய்யலுற்றான் அய்யய்யோ மாயவரை அன்னீத மாபாவி செய்த வினையெல்லாம் சொல்ல முடியாதே கொண்டுவிட்டு மாயவரைக் கூண்டகலி ராசன்முன்னே கண்டு கலிராசன் கருத்தில் மிகத்தேர்ந்து பார்ப்போம் பரிட்சை பயித்தியக்கா ரனுடனே தாற்பரிய மாகத் தன்விரலின் மோதிரத்தைக் கழற்றி யொருவர் காணாமல் கையடக்கிச் சழத்தி வருவது தானறியா நீசன்வன் ஏதடா என்றன் கைக்குள் ளிருப்பதையும் ஓதடா வுன்றன் உற்ற வலுவாலே  180 அப்போது மாயன் அடக்க மிக அறிந்து இப்போ துரைத்தால் இந்தநீ சக்குலங்கள் கண்டு பிடித்துக் கட்டுவார் நம்மையுமே தொண்டுசெய்யுஞ் சான்றோர் துயரமது மாறாது நாம்நினைத்தக் காரியமும் நடந்திடா தானதினால் ஏனிதைத்தான் சொல்லப் போறோ மெனஅடக்கி எல்லாம் படைத்த ஏகன் கிருபையென அல்லா நினைத்தபடி ஆகு மெனவுரைத்தார் அப்போது நீசன் அவன்வெகுளி யாயுரைப்பான் இப்போ தொருமருட்டாய் இவன்சமைந்தான் சுவாமியென்று மருளிதுதா னென்று மாநீசன் தான்மருண்டு கொண்டுபோங் கோசறடன் கூண்டவன் முன்பதிலே என்றுரைத்த போது ஏவல்சீவா யிகளும் நடத்தி யிழுத்து நாரா யணரையுமோ கடத்திச் சறடன் கண்டிருக்கக் கொண்டுவிட்டார் உடனே சறடன் உபாயமதைப் பார்ப்போமென்று தடதடென எழுந்து சாராய மானதிலே அஞ்சுவகை நஞ்சு அதில்கலந்தான் மாபாவி நஞ்சில்லை யென்று நல்லபா லென்றீந்தான் பாலென்ற போது பச்சைநா தன்மகிழ்ந்து 200 காலனைக்கா லாலுதைத்தக் கடவுளார் தாமகிழ்ந்து வேண்டி யகமேற்றார் வேதநா ராயணரும் ஆண்டி யதனால் அஞ்சா திருப்பதையும் பார்த்துச் சறடன் பண்நா யகமகிழ்ந்து வேற்றொரு சூட்சம் வேறேயுண் டாகுமென என்னமோ என்று இவனுணர்ந்துப் பாராமல் பொன்னர் மயக்கம் பெரிய மயக்கமதால் கொடுபோங் கோவென்று கூறினான் சேவகநாடு வெடுவாகக் கொண்டு வெறுநீசன் டாணாவில் அடைத்துவைத் தானங்கே அன்னீத மாபாவி திடத்தமுடன் நாரணரும் சிந்தைமிக மகிழ்ந்து இருந்தா ரேயங்கே ஏழைக்கிரங்கி யவர் தருந்தார ருக்காகத் தடியிரும்பி லுமிருந்தார் மாண்டோ ரையுமெழுப்பும் மாய வலுவாண்டி அய்யோ அவரை அடைத்துவைத் தேயிருந்த பொய்யோ புரைக்குள் பொறுக்குமோ கண்ணுகண்டால் மோளுக் குழியும் மொய்த்தத்தெள் ளினங்களுமாய்த் தோளு வழியே சொரியுதே தெள்ளினங்கள் அட்டை மித்க அரியத்தேள் ஈமிதிக்க 220 விட்ட நரகு மிகுவாய்ப் புழுமிதக்க நாற்றத் துறைகள் நரகத் துறைபோலே பார்த்த இடமெல்லாம் பலபுழுக்க ளுஞ்சரிய ஐயோ அய்யாவை அடைத்தப் புரையதிலே கையாடி நிற்கக் காரணமோ மாயவர்க்கு சான்றோ ருக்காகத் தர்மக் குருநாதன் மீன்று முழியாமல் முகமலர்ந் தங்கிருந்தார் ஏழை களுக்காக ஈரொன்றொரு நாளாய் மீளாச் சிலுவையிலே முள்ளா லடிகள்பட்டு மரித்துப் பிறந்ததுபோல் மாயக் குருநாதன் இதுவுகத்துக் கிப்புரையில் இருந்து அழுந்தவென்று இருந்தாரே மாயவனார் ஏழைகளுக் காயிரங்கிக் கருந்தார மார்பன் கருத்தில் மிக அடக்கி அய்யாவை அனந்தபுரம் கொண்டு செல்லல் எல்லா மடக்கி இவரிருக்கும் நாளையிலே பொல்லாக் கலியன் புறப்பட்டான் மேற்கெனவே இப்பே யனையும் இங்கேகொடு வாருமென்று அப்போது சொல்லி அவனடந்தான் மேற்கெனவே உடனே சிவாயி உற்றநா ராயணரைத் திடமாகக் கூட்டிச் சிணமே நடக்கலுற்றான் கொண்டு போனாரே கோட்டாற்று ஊரோடே 240 கண்டுபெரும் பாவியெல்லாம் கட்டிகொண்டு தானெறிய எறிவார் சிலபேர் ஏசுவா ரேசிலபேர் வெறிப்பேய னென்று விரட்டி மிகஎறியார் எல்லாம் பொறுதியுடன் எம்பெருமா ளுமடக்கிக் கல்லாரை யெல்லாம் கமக்கியறுப் பேனென்று மனதி லடக்கி மாய நெடுமாலும் கனகத் திருமேனி கண்கவிழ்ந் தேநடந்தார் நடந்தாரே கோட்டாறு நல்ல பிடாகைவிட்டுக் கடந்தாரே சுங்கான் கடையெல்கைத் தானும்விட்டுப் பத்மனா புரத்தெல்கைப் பார்த்துத் தெருவோடே உற்பனமாய் மாயன் உள்தெருவோ டேநடக்க ஆகாத பாவியெல்லாம் அவரைக்கண் டேநடக்க ஆகாத பாவியெல்லாம் அவரைக்கண் டேபழித்து வாயாராப் பேசி வைதாரே நீசரெல்லாம் அதிலு மன்போர்கள் அவரைக்கண் டேபணிந்து இதுநாள் வரையும் இவர்நடந்த சட்டமதில் பொல்லாங்கு செய்தாரெனப் பேருநாம் கேட்டதில்லை எல்லாங் கடைதலைக்கு இட்டதர்ம மேகாக்கும் என்றன்போர் சொல்லி இவரழுது நின்றராம் அன்றந்த நாதன் அதுகடந்துப் போயினரே போனாரே தக்கலையின் புரைக்குள்ளே யுமிருந்து 260 மானான பொன்மேனி வாலரா மங்கடந்து வாரிக் கரையும் வாய்த்த நதிக்கரையும் சீரிய நாதன் சென்றகண் டேநடந்தார் நடந்துத் திருவனந்தம் நல்லபுரத் தெல்கைகண்டு அடர்ந்த மரச்சோலை அடவி வனங்கள் கண்டு கண்டுகொண் டெம்பெருமாள் கண்கொள்ளாக் காட்சியுடன் பண்டுநாம் சீரங்கத்தைப் பார்த்தகன் றேநடந்து இவ்வூரைக் கண்டு எத்தனைநா ளாச்சுதென்று செவ்வுமகா விட்டிணுவும் சிந்தைக்குள் ளேயடக்கி சிங்காரத் தோப்பில் சுவாமி சிறை அவ்வூரைப் பாராமல் அந்த வனமானதுக்குள் எவ்வுயிர்க்குந் தானாய் ஈயுகின்ற பெம்மானும் நாட்டுக் கலியனுக்காய் நற்சோத னையெனவே நீட்டின காலில் நீசனிட்ட விலங்கோடே ஏழைகளுக் காக இருந்தார்பா ராவதிலே கோழைக் குடும்பக் குறும்பர் தமைவதைக்க மனுப்பா ராவதிலே மாயாண்டி தானிருந்தார் தனுப்பா ரமடக்கித் தாழ்மையுட னேயிருக்க ஆகாத நீசன் அழியும் நினைவதினால் போகாத படிக்குப் பேயன் தனைவிலங்கில் போட்டு வையென்றும் புள்ளி பதனமென்றும் 280 கோட்டுக்கா ரர்தமக்குக் கொடுத்தானே வுத்தரவு அந்தக் கலிராசன் அவனுரைத்த வுத்தரம்போல் சந்தமுனி மாயனையும் தான்விலங்கி லிட்டுவைத்தான் அப்போது மாயன் அதிகசான் றோர்களுக்காய் இப்போ பொறுதிகொண்டு இருக்கே னெனஇருந்தார் நாட்டுச் சோதனைக்காய் நாராயணர் விலங்கில் நீட்டின காலோடே நிலம்பார்த் தேயிருந்தார் சாணான் பால்வைத்துச் சந்தோசப் பாலேற்று நாணாம லெம்பெருமாள் நற்சோலையி லிருந்தார் சோலையில் வாழ்பறவை சாமிவந்தா ரென்றுசொல்லி ஏலேல முங்கூறி எந்நேர முந்தொழுது நன்றான மாமுனியும் நற்பறவை யானதுவும் கொண்டாடிக் கொண்டாடிக் கொஞ்சிவிளை யாடிருக்கும் இந்தவனச் சோலையிலே எம்பெருமாள் தானிருக்க சந்த முடனருட்கள் சதாகோடி யாகவந்து தொழுது நமஸ்கரித்துத் தூயோன் பதம்பூண்டு முழுது முன்பாதமென மொய்குழ லார்சிலர்கள் நாற்பது வயசாய் நான்சேயில் லாதிருந்தேன் காப்பதுன் பாதமெனக் கண்டு தொழுதபின்பு தந்தாரே யெங்களுக்குச் சந்ததி தழைத்தோங்க 300 வந்தாரே நாயடியார் வாழு மனையிடத்தில் என்ன உபகாரம் இவர்க்குநாம் செய்வோமென்று கன்னல் கதலிக் கனிகள் கொடுப்போமோ தர்ம மால்தீர்த்தச் சஞ்சலங்க ளானதையும் அம்மம்மா சொல்ல ஆராலு முடியுமோடி குட்டம் பதினெட்டும் குடித்தபத மொன்றாலே கட்டம் முதலாய்க் காணாப் பறந்ததுவே இப்புதுமை செய்தவர்க்கு இப்போ தொருபுதுமை கொப்பளிக்கு முன்னே கூடா தோஇவரால் ஏதோ வொருதொழிலாய் இவர்பம்ம லாயிருக்கார் சூதால் கொடுமைவந்து சுற்றுங்காண் நீசனுக்கு என்று சிலபெண்கள் ஏழைபங் கோனருளை கண்டு தொழுது கருத்தகலா நின்றுடுவார் அப்படியே நருட்கள் ஆதிநா ராயணரை செப்படிபோ லவர்க்குச் செய்தநன்றி சொல்லியவர் கூரைக்குப் போகக் கூறநினை வில்லாமல் நாரணரைச் சூழ்ந்து நமஸ்காரஞ் செய்துநிற்பார் சூழ்ந்து நருட்கள் தொழுதுமிக நிற்கையிலே தாழ்ந்துசா குங்கலியன் சறடன் தனைநோக்கிப் பேயனொரு சாணானைப் பிடித்துக்கொடு வந்தோமே 320 தூய இரும்பு விலங்கதிலே போட்டுவைத்தோம் கடுவாய் சோதனை சாமியென்று பாவித்தச் சாணான்தனை நாமும் காமியத் தால்பெருத்தக் கடுவாய் தனைவருத்தி ஏவிவிட்டுப் பார்த்து இருவகையுந் தானறிந்து போவெனவே சொல்லிப் பேயன் தனையனுப்ப வேணுமே யிப்போ விவரமென்ன என்றுரைத்தான் ஆணுவ மூர்க்க அரச னிதுவுரைக்க நல்லதுதா னென்று நாட்டமுற் றுச்சறடன் வல்லபெலச் சேவுகரை வாவென் றருகழைத்து இப்போ தொருநொடியில் ஏழுமலை யுந்தேடி வெற்போடு வெற்பெல்லாம் வேக முடன்தேடி வேகம் பெரிய வேங்கைகடு வாய்பார்த்து நாகமதிலுங் கடிய நல்லகடு வாய்பார்த்து நாழிகை ஏழதுக்குள் நம்மிடத்தில் கொண்டுவரத் தூளி யதுபறக்கும் சூறா வளியதுபோல் கொண்டு வாவெனக் கூறிச் சறடனுமே விண்டுரைப்பான் பின்னும் வீரியமாய்ச் சேவுகர்க்கு நன்று மொழிகேளும் நல்வீரச் சேவுகரே இன்றேழு மணிக்கு இங்கேகொண்டு வராட்டால் தூக்கியே வுங்களையும் தூண்டலில் போட்டிடுவேன்340 ஆக்கினைகள் செய்துவுங்கள் ஆமிசத்தை வாங்கிடுவோம் என்று சொல்லிச் சேவுகரை இறுக்கமுட னிறுக்கி இன்றுபோ மெனவே ஏற்றவரி சைகொடுத்து அனுப்பினாள் சேவுகரை அந்தவே ளைதனிலே பனிப்பிசினும் வெயிலைக் கண்டு பதறினாற்போல் பதறியே சேவகர்கள் பண்பாகச் சட்டையிட்டுக் குதறியே வந்து கூண்டுரைப்பார் மாயவேனாடு நாரா யணரே நாங்கள்போ குங்கருமம் பேராய் நடக்கவேணும் பெரிய திருமாலே உம்மைச்சோ தனைபார்க்க குங்கருமம் ஆனதினால் செம்மையுள்ள ராசன் சிணமே யனுப்பினர்காண் ஆனதினால் கடுவாய் அடியேங்கள் கையதிலே போனவுடன் சிக்கிடவும் புண்ணியரே வந்தாரும் என்றுரைக்கச் சேவுகர்கள் எம்பெருமா ளுள்ளமதில் நன்று நன்றென்று நாரா யணர்சிரித்து விடைகொடுத் தார்கடுவாய் வேகமதில் சிக்கிடவும் படைச் சேவுக்கத்தார் பாரமலை தானேறி கடுவாய் கிடக்கும் கனமலைகள் தான்தேடி முடுகித் தலையாரி முடிச்சு வலைவளைந்து காடு கலைத்துக் கடுநாய்கள் விட்டேவி 360 வேடுவர்க ளெல்லாம் விரைந்து கலைத்தனரே கலைக்க வொருகடுவாய்க் கடுங்கோபங் கொண்டெழுந்து வலைக்குள் நுழைந்ததுகாண் மாயவனார் தன்செயலால் உடனேதான் சேவுகர்கள் ஓடிமிக வளைந்து அடவுடனே வலையை அமர்த்தி மிகப்போட்டு உபாயத்தாற் சென்று ஒருகூட்டுக் குள்ளடைத்துக் கபாடத்தால் கட்டிக் கனகூடு தானெடுத்துத் தாமரை குளத்துச் சன்னாசி பாதமதால் நாமளு மன்னனுக்கு நாடிப் பிழைத்தோமென்றார் நல்லவென்னி யுண்டு நற்சாணாச் சுவாமியிடம் வல்லவர் தானென்று மாதவாய்க் கொண்டாடித் தேடித் திரியாமல் திக்கெங்கும் வாடாமல் ஓடித் திரியாமல் உயர்சாணாச் சாமியினால் நாமும் பிழைத்தோம் நற்கடுவாய்க் கொண்டுவந்தோம் சீமையாளு மரசன் செப்பும் வாக்குப்படியே கடுவாயைக் கொண்டு காலமே போவோமென வெடுவாகக் கூடதுக்குள் வேங்கை தனையமர்த்திச் சுமந்துகொடு வந்தார் துடியான சேவுகர்கள் அமர்ந்த கடுவாய் அதறுகின்ற வோசையினால் நருட்கள் மிகப்பதறி நாற்கரைக்கு மாட்கள்விட்டு 380 வருகின்ற வேளை மாகோடி யாய்ச்சனங்கள் சாமியென்ற சாணானைச் சோதிக்க வேணுமென்று ஆமியமாய்க் கடுவாய் அதோகொண்டு வாறாரெனப் பார்க்க வருஞ்சனங்கள் பலசாதி யுங்கோடி போர்க்குத் திரள்போல் போற வகைபோலே எண்ணிறந்த நருட்கள் இதிற்கூடி வந்தனரே மண்ணளந்த நாதன் மனமகிழ்ந் தேயிருந்து சாமி யருகில் சூழ்ந்திருந்த சான்றோர்கள் நாமினித்தான் செய்வதென்ன நாதனே யென்றுசொல்லி கேட்டுநா ராயணரும் கீழ்ச்சுண்டுக் குள்மகிழ்ந்து நாட்டுக் கரிவிரிநாள் நாரா யணனும்நான் படசி பறவை பலசீவ செந்துக்களை நிச்சயமாய்ப் படைத்த நீலவண்ண நாதனும்நான் மண்ணே ழளந்த மாயப் பெருமாள்நான் விண்ணே ழளந்த விஷ்ணு திருவுளம்நான் ஏகம் படைத்தவன்நான் எங்கும் நிறைந்தவன்நான் ஆகப்பொருள் மூன்றும் அடக்கமொன் றானதினால் நாதக் கடல்துயின்ற நாகமணி நானல்லவோ சீவசெந்துக் கெல்லாம் சீவனும் நானல்லவோ இந்நீச னெல்லாம் என்னையறி யாதிருந்தால் 400 மின்னிலத்தில் நான்படைத்த மிருக மறியாதோ என்றே யடக்கி ஏகந் தனைநினைத்து ஒன்றுக்கு மஞ்சாதே உற்றமக்கள் சான்றோரே பதறாதே யென்றனுடப் பாலகரே யென்றுசொல்லி இதறாத மாயவனார் இருந்தார்கா ணம்மானை அப்போ தவரிருக்க அம்மிருக மானதையும் வைப்போடு நெஞ்ச மாநீச ராசனிடம் கொண்டுவைத்தா ரந்தக் கோபக்கடு வாய்தனையும் கண்டு கலிராசன் கனகசந் தோசமுடன் அன்று சிப்பாயிகட்கு ஆனவரி சைகொடுத்து இன்றுகடு வாய்தனையும் இப்போது கொண்டுசென்று கூட்டி லடைத்துவைத்துக் கோப மதுவருத்த ஈட்டிமை யாயதற்கு இரையொன்றும் போடாமல் இன்றைக்கு வைத்து இதுநாள் கழிந்ததன்பின் சென்றந்தப் பேயனிடம் செல்லவிட லாமெனவே அடைத்துவை போவெனவே அரசன் விடை கொடுக்கத் திடத்தமுடன் சேவுகர்கள் சென்றடைத்தார் கூடதிலே அன்றிரச் சென்று அடுத்தநாள் சென்றதற்பின் இன்றுகடு வாய்திறந்து இகழ்ச்சியது பார்பபோமென்று வந்தானே யந்த மாநீசப் பாதகனும் 420 தந்தாய்ச் சறடன் சௌனி கௌடனுமே கவுடன் வெகுடன் கீர்த்திதுரை சானிகளும் மகுடவர்த்தனர் முதலாய் மந்திரி மார்களுமே துலுப்பர் சலுப்பருடன் சிப்பாயி மார்களுமாய் அலுப்பர் பட்டாணிகளும் ஆனகரி காலாளும் காலாளும் வீராளும் கருமறவர் சேகரமும் சூலாளும் தோலாளும் சூழ்ந்தபடை யாளர்களும் ஒக்கத் திரண்டு ஒருமித்தாங் காரமுடன் மிக்கத் திரண்டு வெடியாயு தத்துடனே ஆனைக்கா ரர்கோடி திரண்டுவந்தா ரம்மானை சேனைக்கா ரர்கோடி திரண்டுவந்தா ரம்மானை இந்தப் படையோடும் எச்சாதி தன்னோடும் வந்து வளைந்தார் மாகடுவாய்க் கூட்டையுமே அப்போது ராசன் அருகில்தலை யாடகளை இப்போது இந்த ஏற்றகாடு வாய்தனையும் குண்டியிலே கம்புகொண்டு குத்துவது கோபம்வரக் கண்டுகடு வாயதுவும் கம்பதுக் கேபதறி அதறி மிகமுழங்கி அதுகவிழ்ந்து தான்படுத்துப் பதறி யதுகிடந்து படுக்கை யிளகாமல் நீச னவன்குத்த நெடுஞ்சற டன்காமல் 440 வாசப் பொடிவருத்தி வன்னப் பொடிநிறைத்து மட்டாய்க் கடுவாய் மாறி யிளகாமல் கிடந்ததுகா øணாய கிருபை யதினாலே தடந்தெரியா வண்ணம் சனங்கள் மிகப்பார்க்க ஈட்டி யெடுத்து இனிக்குத்த வேணுமென்று மேட்டி யொருவன் விசையாகக் குத்திடவே எட்டிக் கடுவாய் ஈட்டி தனைப்பிடித்து விட்டிடவே யருகில் நின்றதொரு வேதியனைக் குத்திச்சே யீட்டி குடல்பீற அம்மானை கத்தியும் பட்டுக் கதறியொரு வன்சாகப் பார்த்திருந்த நீசப் பாதக னேதுரைப்பான் நாற்றிசைக்கு மேராதே நல்மறையோன் பட்டதுதான் ஆயிரம் பசுவை அடித்துமிகக் கொன்றாலும் தோச மீதல்லவொரு வேதியனைக் கொன்றதுதான் என்னபோ லாச்சு யாம்நினைத்த காரியங்கள் மன்னன் கலிராசன் மாசறட னுமயர்ந்து ஞாயமீ தல்லவென்று நடந்தா னரண்மனைக்கு தோசமொன் றேற்றோமெனச் சொல்லி மிகப்போனான் அப்போது சனங்கள் அல்லோரு மேதுரைப்பார் 460 இப்போதிப் பேயனுக்கு இதுவுமொரு நல்லதுதான் என்றுசொல்லி நீசன் ஏற்ற சறடனுமே ஒன்றுமுரை யாடாமல் உள்ளபடை யத்தனையும் கூட்டிக்கொண்டு போனான் கோட்டையதுள் ளம்மானை வேட்டைப் பலித்துதில்லை வெற்றிதான் பேயனுக்கு பார்க்கவந் தசனங்கள் பலதிசைக்கு மிவ்விசளம் ஆர்க்கு மிகவே அறிவித் தகன்றனரே அப்போ சுவாமி அருகில் மிகவாழும் மெய்ப்பான சனங்கள் மெத்தசந் தோசமதாய் இண்ணத் தறுவாய் ஈசுரன் காத்ததுதான் அண்ணல் காயாம்பு அச்சுதனார் காத்ததுதான் என்று மனமகிழ்ந்து எம்பெருமாள் நாரணர்க்கு அன்று விவரம் அறிவித்தா ரன்போர்கள் கேட்டுநா ராயணரும் கீழ்ச்சுண்டுக் குள்மகிழ்ந்து ஆட்டுவோ மாட்டுவோங்காண் அல்லாமல் வேறுளதோ இப்படியே சொல்லி இருக்குமந்த நாளையிலே முப்படித்தான் ஈசர் மொழிந்தநா ளதுவரைக்கும் இருப்போ மெனச்சொல்லி இருந்தார்கா ணம்மானை அருப்பான நீசன் அவன்சிலநாள் சென்றதற்பின் என்ன விசாரம் இப்பேய னுக்குகெனவே தன்னே யிருந்து தானினைக்கும் வேளையிலே முன்னே யொருயுகத்தில் மூவரிய நாரணர்க்கு அன்னமொடு பாலும் அருந்த மிகக்கொடுத்த ஆயர் குடியில் அவதரித்தக் கோமானில் தூய வொருகோனும் துணிந்தங் கெழுந்திருந்து பத்தியுள்ள நாரணரைப் பாரா வதுஇளக்க உத்தரித்துக் கோனும் உலகமதை யாளுகின்ற மன்னவன் முன்பில்வந்து நின்றங்கு ஏதுரைப்பான் தன்னதிய மானத் தலைவனே கேட்டருளும் நம்முடைய ராச்சியத்தில் ஞங்ஙளிட தன்னினத்தில் எம்முடைய ஆளாய் இருக்கின்ற இச்சாணான் சாணானில் நல்ல தன்மைவெகு மானமுள்ளோன் கோணா மனதுடையோன் குணமுடைய நல்லவன்காண் நேர்மை யொழுங்கோன் நேர்சொல் லொருவாக்கன் ஓர்மை யுடையோன் உபகாரக் காரனிவன் ஆனதா லெங்களுக்காய் அரசேநீர் தாமுருகி ஈனமிலா தெமக்காய் இரங்கு மெனத்தொழுதான் வைகுண்டர் விடுதலை அப்போ தரசன் அவன்மனது தானிளகி இப்போ திவனை யாமனுப்பி விட்டிடுவோம் விட்டா லவனும் மேலு மிருக்குமுறை 500 கட்டாகச் சொல்லிக் கைச்சீட் டெழுதிவைத்துப் போகச்சொல் லென்று போகண்ட னார்க்குரைக்க ஆகம் மகிழ்ந்து ஆயன்மறுத் தேதுசொல்வான் என்ன விதமாய் எழுதிவைக்கும் வாசகங்கள் மன்னவனே சொல்லுமென மாறி யவன்தொழுதான் அப்போ தரசன் எல்லோரு மேகேட்க இப்போ திவனினத்தில் எத்தனைபேர்க் கானாலும் ஒப்போ டுறவாய் ஒத்திருந்து வாழ்வதல்லால் சற்பம்போ லொத்த சகலசா திதனக்கும் உத்தரவு சொல்லாமல் உபாயமாய்த் தானிருந்து மற்றுமொரு சாதிகளை வாவென்று ரையாமல் தன்னொரு சாதி தன்னோ டிருப்பதல்லால் பின்னொரு சாதி பிதனம்வைத்தப் பாராமல் இனத்துடனே சேர்ந்து இருப்போம் நாமென்றுசொல்லிக் கனத்தோ டவனும் கைச்சீட் டெழுதிவைத்துப் பின்னவன் எல்லையிலே போகச்சொல் லென்றுரைத்தான் மன்னன் கலியுரைத்த வாக்கின் படியெழுதி ஒப்பமிடச் சொன்னார் உலகளிந்த பெம்மானை செப்பமுடன் நாரணரும் சிரித்து மனமகிழ்ந்து நம்மாலே சொல்லி நகட்டப் படாதெனவே 520 சும்மா அவன்வாயால் சொல்லிச் சுமைசுமந்தான் இதல்லோ நல்ல இயல்கா ரியமெனவே அதல்லோ வென்று அரிமா லகமகிழ்ந்து கைச்சீட்டை சுவாமி கைகொண்டு தான்கீறி வச்சுக்கோ வென்று மண்ணில் மிகப்போட்டார் கீறிவிட்ட ஓலைதனைக் கெடுநீசன் தானெடுத்து மாறிக் கொருத்து வைத்தான்கா ணம்மானை உன்னில் லிடத்தில் உடனேநீ போவெனவே குன்னுடைய நீசன் கூறினா னம்மானை அப்போது மாயவனார் அகட்டென வுறுக்கி இப்போது நீநினைத்த இலக்கதிலே போவேனோ தேவ னினைத்தத் தேதியுண் டவ்வேளைப் போவே னெனச்சொல்லிப் பெரியோ னகமகிழ்ந்து நல்லவரே மக்காள் நாம்நினைத்தத் தேதியது வல்லவரே வருகு மாசிபத் தொன்பதிலே கிழக்குநாம் போவோம் கிரணமாய் நீங்களெல்லாம் விளக்கொளி போலே வீரம தாயிருங்கோ என்றுரைக்க நாதன் இசைந்தமக்க ளெல்லோரும் நன்று நன்றென்று நாதன் பதந்தொழுது தொழுது அவரிருக்கத் தூயத் திருமாலும் 540 முழுது மனந்த மூதூரை விட்டுஇன்று பழுதில்லாத் தெச்சணத்தில் பரமனமக் கேயருளித் தந்தயச் சிருந்த தாமரையூர் நற்பதியில் சிந்தை மகிழ்நாதன் சீக்கிரம் போகவென நினைத்துத் திருமால் நிண்ணயமாய் உள்ளடக்கிக் கனத்த புகழ்சான்றோர் கைக்குள்ளே நிற்பவரைப் பய்யவே யின்று பயண மெனவுரைக்க உய்யமிகக் கொண்டோர் உல்லாச மேயடைந்து சந்தோசங் கொண்டு சங்கடங்கள் தீர்ந்துதென்று வந்தோர்க ளெல்லாம் மாயவரைத் தொட்டில்வைத்து ஏந்தி யெடுத்து இயல்வா கனம்போலே ஓர்ந்து வருக உற்ற அனந்தம்விட்டுக் கண்டுநீ சப்பாவிக் கர்த்தாவைத் தானிகழ்ப்பாய்க் கொண்டுபோஞ் சாணாரைக் கூடிமிகச் சிரிப்பார் சாமியென்றோன் பட்ட சளங்களெல்லாம் பார்த்திருந்தும் வாய்மதத்தால் பின்னும் வழுங்கல் சுமப்பதுபார் பிழைப்பில்லை யென்றோ புத்திகெட்டச் சாணார்கள் உழைக்க மதியற்று உளத்துகிறான் சுமந்து பேயனைச் சுமந்து புலம்பித் திரிவதற்கு நாயன் முன்னாளில் நாட்டில் படைத்ததுபார் 560 என்று தூசணிப்பார் இசைந்தபுகழ்ச் சான்றோரை அன்றதிலே சிலபேர் அல்லகா ணென்றுசொல்லி நம்மளுக் கென்ன நட்டம்வந்து போச்சுதெனச் சும்மா அவனினத்தோர் சுமந்துகொண்டு போவதல்லால் ஏனிந்தப் பேச்சு யாம்சொல்லப் போறோமெனத் தானிந்த வார்த்தை சனங்கள்சிலர் சொல்லவே சொல்லன்பு வன்பு சுவாமி மிகப்பார்த்து நல்ல அனந்தம்விட்டு நாடும்வால ராமம்விட்டுச் செல்ல அரியும் சிறப்பா யகமகிழ்ந்து வல்ல வழியில் வாழுகின்ற ஊரும்விட்டுப் பள்ளிவா சல்விட்டுப் பார்வதி யகரம்விட்டுப் துள்ளிக் கோட்டாறு சுசீந்திரத் தலமும்விட்டு வேக மடக்கி விளியிட்டு வண்டுறுக்கி ஆகமத்தின் தேதி அடுத்தாலா கட்டெனவே சொல்லுவேன் வெள்ளித் தோன்றி வருகையிலே வெல்லுவே னென்று விசையடக்கி எம்பெருமாள் தொட்டிலி லிருந்து சுவாமி விளியுமிட்டு மட்டி லிருந்த வளர்தா மரைப்பதியில் வந்து பதிகண்டு வட்டமிட்டுத் தானாடி விந்து வழிகளுக்கு மேற்கெதிக ளாகுதென்று 580 இன்றுமே லெனக்கு ஏற்றவெகு சந்தோசம் பண்டு எனக்குப் பகர்ந்த மொழிபோலே துவையல் பந்தி-வாகைப்பதி தவசு சான்றோரை நல்ல தவத்துக் கனுப்பிடவும் பண்டோர் நமக்குப் பகர்ந்தபடி மாதர்களை நாடு மணங்கள் நல்லகலி யாணமுதல் வீடுவகை சொத்து விருதுவே டிக்கையுடன் தேரு திருநாள் திருக்கல்யாணக் கொலுவும் பாரு புகழப் பாவாணர் கீதமுடன் நாட்டில் மனுக்கள் நல்லோர்கள் வாழ்வதிலும் மேட்டிமைக ளாக மிகுவாழ்வு சேர்கையுடன் வேண்டும் பவிசு மிகுவாய்ப் பவிசுகளும் தாண்டும் பெரிய சனங்கள் மிகக்குழைவும் கொடியுமிகக் கட்டிக் கொக்கரித் திகனையுடன் வெடியெக் காளமுடன் வெற்றியி டம்மானமிட்டு நாட்டில் சிறப்பதிகம் நாமினிமேல் செய்யவென்று தாட்டிமையாய் நாதன் சான்றோர் தமக்குப்போ அறிவில் வினோதம் அதிகநே ருத்தமமாய்க் குறியாய் மனதில் குறிக்கும் படியருள அருளான விஞ்சை அருள்கொடுக்கு மாலோனும் மருளாமல் சாணார் மனதி லுருவாக 600 மூணுநேரத் துவைத்து உச்சி யொருநேரமதாய் வேணும் பச்சரிசி வெற்றிச் சிறுமணியும் வேகவைத்து நன்றாய் விரைவாய் மணலிலிட்டுத் தாக மில்லாமல் தவசிருக்க வேணுமென்று பெண்ணுடனே ஆணும் பிறந்தபிள்ளை தன்னோடும் கண்ணான கட்டில் கலருங் கிழவிவரை சூலி யிளம்பிள்ளை திரண்ட மடமாதும் மாலி னருளால் வஸ்துவகை தான்மறந்து வீடு மனைமறந்து விற்று விலைகள்செய்து ஒண்ணிலரைப் பாதியென ஒக்கவிற்றார் சொத்ததனை மண்ணு மறந்து மாடாடு தான்மறந்து ஆண்டபண்ட மெல்லாம் அகல மிகமறந்து கூண்டபண்ட மெல்லாம் கூசாம லேமறந்து அனுபோக மற்று ஆண்பெண் ணிகழாமல் இனிபோக மற்று இருந்தார் தவசெனவே எல்லோரு மிக்க இருக்கத் தலம்பார்த்து அல்லோரு மேக அவர்கள் மனதிலுற்று நாத னரிநாதன் நாரா யணநாதன் சீதக்குரு நாதனிடம் சென்றா ரவர்பதத்தல் சென்றே யவருடைய சீர்பாதந் தெண்டனிட்டு 620 இன்றேக எங்களுக்கு இப்போ விடையருள்வீர் என்றே சனங்கள் எல்லோரும் போற்றிநிற்க அன்று பெருமாள் அகமகிழ்ந்து கொண்டாடி நாம்நினைத் ததுபோலே நடந்து காரியந்தான் தாம்நினைத் ததுபோலே தாநடந்து வீரெனவே உத்தரவு சொல்ல உடைய வழிச்சான்றோர் சித்தருட அருளால் சென்றார் தவமதுக்கே தவமது செய்ய வென்று சடுதியிற் சான்றோ ரெல்லாம் உகமது அளந்தோன் பாதம் உண்டென மனதி லாக்கி வகைபொரு ளாசை யற்று மனைவிகள் மக்கள் கூட திகையது நோக்கி வாரி துவரயம் பதியிற் சேர்ந்தார் மண்ணுடன் மனைக ளாசை மாடுடன் வீடு மாசை பெண்ணுடன் பொருளி னாசை பூதலப் பொன்னி னாசை எண்ணுடன் எழுத்தி னாசை இடறுபொல் லாசை வேசை ஒண்ணுடன் ஆசை நீக்கி உடையவ னாசை கொண்டார் கொண்டுநல் மனதிற் பூண்டு குருபரா தஞ்ச மென்று பண்டுநல் துவார கையின் பதிவாட வாசல் தன்னில் தெண்டிரை வாவை சூழ்ந்த செகற்கரை தனிலே வந்து கண்டுநற் பதியில் புக்கி கருத்துடன் இருந்தா ரன்றே இருந்தவர் தலமும் பார்த்து ஏகநல் வெளியுங் கண்டு 640 பொருந்திடும் ஞான வான்கள் புண்ணிய மனதி லெண்ணி வருந்திடக் கனிவே காணும் வாவைநற் பதியி தாகும் தெரிந்திடக் கடலில் மூழ்கிச் சிவகலை யணிந்தார் தாமே அணிந்தவர் பெண்ணு மாணும் அன்புடன் மகிழ்ச்சை கூர்ந்து துணிந்தவர் தங்கள் தங்கள் துயரங்க ளறவே நீக்கப் பணிந்தவர் நாதன் தன்னைப் பரிவுடன் மனதுள் ளாக்கித் தணிந்தவர் கோப வேகத் தகுளியைத் தள்ளி வாழ்ந்தார் வாழ்ந்தே தவசு வாகைப் பதியதிலே தாழ்ந்தே சனங்கள் சந்தோச மாயிருக்க அந்திசந்தி யுச்சி ஆகமூ ணுநேரம் நந்தி யருளால் நல்ல துணிதுவைத்து உவரிநீ ரில்துவைத்து உவரிநீ ரைக்குடித்து உவரிநீர் தன்னில் உற்றன்ன மேசமைத்து உச்சி யொருநேரம் உணவு மிகஅருந்தி மெச்சிப் புகழ்ந்த விடிய வொருசாமம் உகப்பாட்டு மோதி உற்ற அபயமிட்டு வகையாய் விடிய வரும்நா ழிகையேழில் துணிகள் துவைத்துத் தோய மதிலிறங்கிக் கெணியாய்க் குளித்துக் கிருஷ்ணர் பதம்போற்றி இப்படியே நித்தம் இவர்மறவா வண்ணமேதான் 660 அப்படியே வாரி அலைவாய்க் கரையிருக்க வாரிப் புறமாய் வளர்காற்று வாடைமிக நீரிறைத்தாற் போலே நித்தமந் தத்தவத்தோர் பேரி லிறைத்துப் பெருவாடை யாய்வீசச் சீருகந்த நாதன் செயலா மெனஇருந்தார் இருந்தார் தவசு ஏற்றரிய சான்றோர்கள் அருந்தாமல் மற்றொன்றும் அன்னமொரு நேரமுமாய் வாரிநீ ரல்லால் மறுநீ ரறியாமல் சீரியல்பாய்ச் சான்றோர் செய்தார் தவமதுவே பவமா னதுநீக்கும் பச்சைநா ராயணரும் முன்னாறு வருசம் உவந்திருந்த நற்றவத்தைப் பின்னொரு வருசம் பேணி நடத்துமுன்னே நீச னிடையில் நிறடுசெய் தானதினால் தோச மவன்பேரில் சுமக்கச்சா பம்புரிந்து ஆறு வருசம் அதிற்குறைவு வராமல் வாறு தவசு வகுத்து முடிக்கவென்று புரிந்தார் தவசு இலக்குத் திகைவதுமுன் சான்றோர் தவத்தைத் தான்பார்க்க வேணுமென்று ஆன்றோர் மனதில் அன்புமிகக் கொண்டாடி 680 அலைவாய்க் கரையில் அமர்ந்திருந்த சான்றோரை நிலைபார்க்க வேணுமென்று நிச்சயித் தெம்பெருமாள் உகத்துக்குத் தக்க உபாயமினிச் செய்யவென்று மகத்துவ நாதன் மனதில்மிக வுத்தரித்துத் தெள்ளு தனக்குச் சிணமே விடைகொடுத்தார் விள்ளுறவே செய்து விடுநீ சிணமெனவே ஆதி விடையருள அதுவெல்லா மேசமைந்து மோதி யொருமித்து உற்றஅந்தத் தெள்ளினங்கள் வந்து வளைந்துதல்லோ வாய்த்ததவத் தோரருகில் பொந்து பொந்துள்ளும் போடுந் துணியதுள்ளும் வைத்தக் குடிலுள்ளும் வளைந்ததுகாண் தெள்ளினங்கள் மெய்த்தபுகழ்ச் சான்றோர் மெலிவாய் மிகச்சடைத்து மாடா டுகோழி வளர்ப்பில்லா நம்மிடத்தில் ஏடா விடமல்லோ இதுசெய்யு மாய்மாலம் இருக்கு மிடத்தில் எண்ணக்கூ டாதபடிப் பொருக்குப் பொருக்கெனவே பொன்றக் கடிக்குதென்ன மூணுநேரந் துவைக்கும் உற்றகலை யானதிலே கோணியலில் பற்றும் குறுந்தெள்ளு வந்ததென்ன படுக்க இருக்கப் பண்புசற்று மில்லாமல் முடுக்கமாய்த் தெள்ளு முடுக்கிமுடுக்கிக் கடிக்க 700 இதல்லால் சான்றோர்க்கு இன்னம்விட்டுப் பார்ப்போமென சதமில்லா மூட்டை தன்னினங்க ளைவருத்தித் தவத்தைக் குலைத்துச் சான்றோரைத் தான்விரட்டிப் பவத்துமாய் நீங்கள் பாவிப்பீ ரென்றுசொல்லி மூட்டைக் குரைகள் மொழிந்தார் முகுந்தனுமே சேட்டைசெய் வோமெனவே திரண்டு மிகச்சூழ்ந்து வந்து வளைந்தார் வாழரியச் சான்றோரை முந்து பரிந்த மூண்டதெள் ளினங்ளோடு கூடிக் குலாவிக் கூட்டமிட் டேதிரளாய்த் தேடிச் சான்றோரைச் செகலதுக்குள் ளேவிரட்ட வேணு மெனவே விசும்புகொண் டவ்வினங்கள் பூணு முடைமை போர்த்துந்துணி யிலிருந்து நடையிற் கடிக்கும் கிடக்கவிடா தேயரிக்கும் குடிக்கின்ற வெள்ளமதில் கும்பல்கும்ப லாய்க்கிடக்கும் முடிக்குந் தலையில் முச்சிறங்கை போல்கிடக்கும் அன்னத்தி லேமிதக்கும் அண்டைக்கல்லி லேவாழும் முன்னெற்றி மயிரில் மிதந்துமிக முன்னுதிரும் இடைக்குள் ளிருந்து இடைவிடா தேயரிக்கும் உடையி லிருந்து ஓயாம லேயரிக்கும் 720 மேலெல்லா மிதந்து மிகச்சரியும் கீழ்வழியாய்க் காலெல்லாந் தெள்ளு கனமாய் மிகஅரிக்கும் மாறி யிவரெடுக்க மனதுசற்று மில்லாமல் ஆறிப் பதறி அசையாமல் தாமிருப்பார் வாரிக் கரையில் வளர்நண்டு சேகரமாய் மாரித் துளிபோல் வந்து வளைந்துமிகப் பாண்டத்துக் குள்ளே பதிந்திருந் தேவாழும் காண்டமாய்க் கண்டு கைநீட்ட லாகாதெனத் தடவி யெடுத்துத் தன்னாலே போநீயென வடவிப் போகாமல் வளர்ப்பார்கள் போலிருப்பார் இப்படியே தெள்ளு ஈமூட்டை நண்டினங்கள் அப்படியே கூடி அவரலைச்சல் செய்திடவே அல்லாமல் சான்றோர் அவரவர்க்குத் தேகமதில் பொல்லாத வங்குப் பெரிய சிரங்குடனே வெகுவாய்ப் பெருத்து மேலிலிடை காணாமல் தகுவாய்ச் சடைத்துச் சனங்கள்மிக எல்லோரும் எங்கே யினிப்போவோம் எல்லோரு மென்றுசொல்லி சங்கை யுடன்கூடிச் சமுத்திரக் கரையருகில் போயிருக்கும் வேளை பொங்குகடல் கோபமதாய் வாயிதமாய்த் திரைதான் வந்துகோபித் தடித்து 740 பாலதியப் பெண்கள் பண்பா யுடுத்திருந்த சீலைரண்டு தன்னைச் செகற்கொண்டு போயினதே அய்யோ கடல்தான் அங்குசெல்லக் கூடுதில்லை செய்ய விலகவென்றால் தெள்ளுநம்மை விட்டுதில்லை வீட்டுக்குள் செல்ல விட்டுதில்லை மூட்டையது ஊட்டுகின்ற அன்னமதில் உயரவந்து நண்டிருக்கும் தேகமதிற் சிரங்கு சொறிச்சல் பொறுக்குதில்லை தாகத்துக் கேற்ற தண்ணீர் கிடைக்குதில்லை பாகமுட னுண்ணப் பற்றுதில்லை தீனதுவும் இனியெங்கே போவோம் எல்லோரு மென்றுசொல்லி மனுப்புகழுஞ் சான்றோர் மாதமொரு ஆறாய் இருந்தா ரதிலே ஈசன் செயலெனவே திருந்தார மார்பன் திரும்ப வொருதலத்தில் கொண்டுபோய்ப் பார்ப்போம் குலதெய்வச் சான்றோரை பண்டு வொருசணான் படுத்திருக்கு மவ்வேளை சொர்ப்பனம்போல் உற்பனமாய் சுவாமி மிகவுரைத்தார் முட்டப்பதி தவசு இதின்நேர் தெற்கு இருக்கு மொருபதிதான் அதின்நோக்குஞ் சொல்ல ஆராலு மேலாது துட்டர் தமைவென்று சுற்றுமதில் கோட்டையிட்டு 760 அலங்கார நற்பதியின் அழகுசொல்லக் கூடாது வலங்கார மான வாய்த்த கடலதினுள் தேரு பொன்பதிகள் சிங்கார மேடைகளும் நீருக்குள் ளேயிருக்கும் நிறங்கள்சொல்லக் கூடாது கன்னிமா ராடும் கரியநல்லப் பூஞ்சுனைகள் பொன்னினா லேபடிகள் பூஞ்சப்பிரக் கொலுவும் மாணிக்கக் கல்லால் வளர்ந்தமணி மண்டபமும் ஆணிப்பொன் தன்னால் அழகுபூம் பந்தல்களும் வகையின்ன தென்று வகுக்க முடியாது தொகையின் தென்று தொகுக்க முடியாது இப்பதியில் நீங்கள் இந்தநே ரம்போனால் அப்பதியி லுங்களுக்கு அதிகப்பலன் கிட்டுமென்று தூக்கமதில் சொர்ப்பனம்போல் சொன்னாரே வுத்தரவு ஆக்க முடனே அவனெழுந்து சொல்லிடவே கேட்டு எல்லோரும் கெட்டிதா னென்றுசொல்லி ஆட்டு மெனவே எல்லோருஞ் சம்மதித்த நடக்கத் துணிந்தார் நாரண ருண்டெனவே அடக்க முடனிதிலே ஆறுமா சம்வரைக்கும் இருந்தோமே நன்றாய் இனிநடப்போ மப்பதியில் 780 வருந்தாமற் போவோம் மகாபரனா ருண்டெனவே போவோ மெனவே பெண்ணா ணுடனெழுந்து தாவமுள்ள முட்டப் பதிதலத்தில் வந்தனரே வந்தனர் பதியின் கூறும் வாரியின் செயலுங் கண்டு சந்தன வாரி போலும் தலமிது நன்ற தாகும் இந்தநற் பதியில் நாமள் இருந்துதான் தவசு செய்தால் செந்தமி ழாயன் பாதம் செயல்பெற வாழ்வோ மென்றார் வாழ்வ திற்குறை வராது மக்களுங் கிளைக ளோடு தாழ்வ தில்லை வண்ணம் தவமது வளர்வ தாகும் நாள்வழிப் பலனுண் டாகும் நாரண ரருளி னாலே ஆள்வது திடனா மென்று அதிலவ ரிருந்தா ரன்றே என்றே மிகமகிழ்ந்து எல்லோரு மோர்முகமாய் அன்றே மிகமகிழ்ந்து அதிலிருந்தா ரம்மானை சூழ அணியாய்ச் சுற்று மதில்போலே நீள அரங்குவைத்து நெருங்கப் புரைகள்வைத்து வைத்தோர் திசையில் வாசலொன் றாகவிட்டு மெய்த்தே தினமும் மிகவே துணிதுவைத்து அன்ன மதற்கு அவித்தநெல் லேயுடைத்து வன்னமுள்ள காய்கனிகள் வகைவகையாய்த் தான்வகுத்து நல்லநீர் தன்னில் நாடி மிகத்துவைத்து 800 எல்லா வகைக்கும் இசைந்தநீ ரேயிருந்தி அந்திசந்தி உச்சி ஆதிதனைத் துதித்துத் தந்திரம தாகத் தவசு மிகப்புரிந்தார் கண்டிருந்த மற்ற கலிநீசச் சாதியெல்லாம் பண்டி லமைத்ததுவோ பனையேறுஞ் சாணார்க்கு மூணுநே ரந்துவைத்து உச்சியொரு நேரமதாய் வேணும் பகுத்தாய் வெகுவா யலங்கரிக்க வேத னவர்க்கு விதித்த விதிப்படியோ நாதனவர் பங்கில் நாடிமிக வந்ததுவோ எப்போமீ னுண்டு என்றே மிகப்பார்த்து அப்போ ததைவேண்டி அரக்குரக் காயவித்து வாயிலெடுத் திட்டு வயிறுவளர்க்குஞ் சாணார்கள் புகையிலையு மறந்து பெண்ணாணு மோர்மனதாய் இந்தப் படியாய் இருக்க இவர்களுக்கு முந்தை விதித்த விதிவந் தொத்ததுவோ அவர்க ளுடுக்கும் ஆடையழுக் கில்லாமல் இவருடுக்கச் சற்றும் எண்ணமொன் றில்லாதார் மூணுநே ரந்துவைக்கும் உற்றதுணி பொன்னிறம்போல் தோணுதலா யவர்கள் தேகம் பழபழென இந்த விதமாய் இவர்கள்பா வித்திடவே 820 சொந்தத் திருமால் சேர்ந்தா ரவரிடமே ஆதி மகாமால் அவர்பங்கி லில்லாட்டால் ஓதி யுணவருந்த ஒன்றுந்தெரி யாதிவர்க்கு பேற்றி நம்பூரி பிராமணர்கள் தஞ்சீலை மாற்றித் துவைப்பு மங்கலாய்க் காணுதுகாண் இந்தசா ணார்சீலை எரிசூரி யன்போலே பந்த வொளிபோலே பழபழெனத் தோணுதுகாண் பிராமணர் சூத்திரர்கள் பேணி யிவர்தமக்கு நிராதனமாய்க் காய்கனிகள் நித்தஞ் சுமக்கிறார்கள் பாக்கியங்கள் வந்துதென்று பனையேறுஞ் சாணார்க்கு நோக்கமது வந்துதென்று நீணலத் துள்ளோர்கள் எச்சாதியும் புகழ்ந்து இருந்தார்கா ணம்மானை அச்சாதி யெல்லாம் அப்படியே சொல்லிமிகச் சாதிமற்றோ ரெல்லாம் தலைகவிழ்ந் திருக்கையிலே நாதித் திருமால் நாடுகின்ற சான்றோரை இவர்க்கருளு மாண்டு இலக்குத் திகைந்துதல்லோ அவரவர்கள் வீட்டில் அனுப்பிவிட வேணுமென்று தோணித்தா ரவர்மனதில் சொர்ப்பனம்போ லெம்பெருமாள் மாணிக்கச் சான்றோர் மனமறியத் தாம்பார்த்து இனிநாம ளிப்போ இருந்த தலமும்விட்டுத் 840 தனியானோம் நாமளங்கே சார்ந்தோமெ யானாக்கால் நம்முடைய சாதி நகைத்திழிவு பேசுமல்லோ எம்முடைய தவமும் இல்லையென்று போயிடுங்காண் முன்னிருந்த வீடும் மூண்டிருந்த பண்டமுதல் தன்னிருந்த சொத்தும் தலத்தை யிழந்தவந்தோம் இனியங்கே போனால் இருக்க இடமுமில்லை இனியங்கே போவதைக்கால் இந்தக் கடலதிலே விழுந்தோமே யானால் மேலும் பதவியுண்டு அழுந்த லுடன்நினைத்து எல்லோரு மேயிருந்தார் அப்போ அரிநாதன் ஆகட்டென வுறுக்கி இப்போநீர் போவும் என்றே விடைகொடுத்தும் இன்னமிவர் போகலையே என்றே மனதிலுற்று அன்ன மøக்குறைத்து ஆழாக் கரிசியிட்டார் ஆழாக் கரிசி அலர்மலர்ந்த கோவையுடன் தாழாமல் சனங்கள் சடையாம லேற்றனரே துவையல் முடங்கவில்லை தொழுதுநிதஞ் சேவிப்பதுவும் உகப்பாட் டோதுவதும் ஓயாமல் செய்தனரே இன்னம்போ னாரில்லையே இப்படியே செய்திடினும் இன்ன மொருவசனம் இப்போது செய்யவென்று உன்னித் திருமால் உற்றவை சூரியைத்தான் 860 ஏவினார் சான்றோர் ஏந்திழைக்கும் பிள்ளைகட்கும் மேவியே சான்றோர் மிகமெலிந்து தான்வாடிப் பற்றி யிருந்தப் படுசிரங்கு மாறலையே முற்றுங் கண்ணொளிவு முழுதுந் திறக்கலையே கும்பிக் குளிரக் குடிக்கக் கிடைக்கலையே வெம்பு மிலைகனிகள் மிகப்பறிக்கக் காணலையே ஐயோநா மெல்லாம் அலைந்து மலைந்திருக்க வையமதி லில்லாத வைசூரி வளைந்துதல்லோ என்று சனங்கள் எண்ணம் பெரிதாகிச் சென்ற சனத்தில் சிலபேர் மடிந்திடவே பதறி நடுங்கி பரனேநீ தஞ்சமென்று குதறி யுலகில் கூச்ச மிகவடைந்து எங்கே யிருந்தாலும் ஈசன் செயலெனவே சங்கை வழுகாமல் தாமோ தரனுடைய நினைவு மயராமல் நிலைதவறிப் போகாமல் தன்னுடைய வீட்டில் தான்போவோம் நாமளென்று போகு முன்னாகப் பெரியோன் பதமணுகிப் பாகுரைத்து நாமள் பட்டசள முரைத்து உத்தரவு வேண்டி உற்றிடத்தில் போவோமெனப் புத்தி யுடனே பெரியோ னடிசேர்ந்தார் 880 சேர்ந்துவா கைப்பதியின் செய்தியெல்லா முரைத்துப் பேர்ந்துவந்து முட்டப் பதியின் பெருமைசொல்லி ஊணுகிடை யாததுவும் உயிரழிவு வந்ததுவும் கோணுத லெல்லாங் கூறி விடைகேட்டார் அப்போது நாதன் எல்லோரை யும்பார்த்து இப்போது உங்கள் இல்லிடத்தி லேபோனால் நாரா யணக்குருவை நாளு மறவாமல் பேராக வேயிருந்தால் பேறுங்களுக் கேகிடைக்கும் அன்ன மளக்கும் ஆதித் திருநெடுமால் முன்னவன் தன்பேரால் முத்திரிக ளிட்டதினால் சென்ற இடமெல்லாம் சிறப்பதிக முங்களுக்கு என்றைக்கும் நல்ல இயல்பே யருள்வோமென நல்ல விடைகொடுத்து நாரா யணரனுப்ப வல்ல வளர்சான்றோர் வாழ்த்தி யவர்போனார் அவரவர்கள் வீட்டில் அன்பாகப் போனவுடன் இவரிவர்க்கு நல்ல இயல்புசெய்ய வேணுமென்று ஏகபர நாதன் எம்பெருமா ளானவரும் லோகமதி லெம்பெருமாள் ஒருசொரூபங் கொள்ளலுற்றார் இரப்ப வடிவாய் எடுத்தா ரொருவேசம் பரப்ப வடிவைப் பாருள்ளோர் கண்டுகண்டு 900 கோட்டைக் கணக்காய்க் குளிர்ந்தநெல் லேயெடுத்துச் சாட்டமுடன் காய்கனிகள் சகல வகையுடனே பழங்கள் முதலாய்ப் பப்படமும் பாயசமும் வளங்க இலையிட்டு வற்றல்வகை சீனியுடன் அன்ன முதல்தானம் ஆடையொடு பொன்தானம் சொர்ணத் தானமுதலாய்த் துவையல்கா ரர்ககெனவே சான்றோ ரினத்தில் சார்ந்தன்பு கொண்டோர்கள் ஆண்டோ னருளால் அன்னவஸ்த்திரங் கொடுத்தார் நித்தம்நித்த மன்னம் நீங்களுண்ணு மென்றுசொல்லிச் சித்த மிரக்கமதால் துவையற்கா ரர்க்கெனவே இடைவிடா தபடியே ஈந்தாரே அன்னமது வடவெல்லாந் தீர்ந்து மகிழ்ந்திருந்தார் துவைத்திருந்தோர் நாலு திசையதிலும் நடந்துபிச்சை தான்குடித்துப் பாலு பவிசுடனே பாவித்தி ருந்தனராம் இப்படியே சான்றோர் இனமா யிருந்தவர்கள் அப்படியே பிச்சையிட்டு அன்பாய் மகிழ்ந்திருந்தார் பாங்கா னதுவையல் பண்டா ரங்களெல்லாம் பூங்கார மாகப் பிச்சையமு துண்டிருந்தார் 918